Γράφει ο Δημήτρης Μητρόπουλος:
Με την πολιτική να έχει μπει στον αστερισμό των παραπολιτικών - κάτι που ισχύει καθ' υπερβολήν στο Διαδίκτυο - ουδείς δίνει σημασία στους θεσμούς. Ωστόσο παίζουν ρόλο. Φαίνεται στην περίπτωση των εξεταστικών επιτροπών.
Πού έχουν ψαχνό οι εξεταστικές επιτροπές; Κυρίως σε προεδρικές δημοκρατίες όπως οι ΗΠΑ. Με δεδομένη τη διάκριση των εξουσιών, οι επιτροπές του Κογκρέσου και της Γερουσίας συχνά έχουν δείξει τα δόντια τους. Ειδήσεις για το τι έγινε στις τράπεζες του Νησιού βγάζουν ήδη και οι ακροάσεις ενώπιον της κυπριακής Βουλής. Κυρίαρχος είναι, άλλωστε, εκεί ο ρόλος του Προέδρου με αποτέλεσμα η Βουλή να τείνει να λειτουργήσει ως αντίβαρο - όπως φάνηκε και από το «όχι» στο πρώτο σχέδιο για κούρεμα καταθέσεων.
Αντιθέτως, σε κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, που τείνουν να γίνουν πρωθυπουργοκεντρικές, η σύσταση εξεταστικών ή ανακριτικών επιτροπών στη Βουλή είναι ο καλύτερος τρόπος να δοθεί η εντύπωση ότι ξεψαχνίζεται ένα θέμα, ενώ κατά βάθος κουκουλώνεται. Γιατί; Διότι στα συστήματα αυτά, τα κόμματα έχουν τον πρώτο λόγο και η συμπολίτευση είναι πανίσχυρη. Το κλασικό παράδειγμα είναι η Βρετανία. Από την υπόθεση Κέλι μέχρι τον πόλεμο στο Ιράκ, οι επιτροπές της Βουλής των Κοινοτήτων δεν έβγαλαν τίποτε.
Σε ποια κατηγορία εμπίπτει η Προανακριτική της Βουλής για την υπόθεση Λαγκάρντ; Ε, δεν χρειάζεται κανείς να είναι ούτε μάντης ούτε θεσμολάγνος για να ξέρει ότι ανήκει στη δεύτερη. Κοινοβουλευτική δημοκρατία έχουμε και μέχρι τώρα δεν έχουμε πληροφορηθεί κάτι ιδιαίτερο. Η Προανακριτική είναι ένα θέατρο παραλόγου και καβγάδων χωρίς ουσία, είτε πρόκειται για την ανούσια σύγκρουση Ζωής - Μαρκογιαννάκη είτε για ευκαιριακές αντιπαραθέσεις όπως αυτή του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη με τον Αδωνη Γεωργιάδη. Ακόμη χειρότερα: έτσι όπως δουλεύει η Επιτροπή, χάνουν τη σημασία τους και πράγματα που ήδη γνωρίζαμε και μας σόκαραν.
Ολα αυτά επιβεβαιώθηκαν με την εμφάνιση του Γιάννη Διώτη. Ο πρώην εισαγγελέας και πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ είναι βασικός δρομέας στην παράξενη σκυταλοδρομία με τα στικάκια. Επίσης μέχρι τώρα έχει υποπέσει σε αρκετές αντιφάσεις. Είναι λογικό. Ο Διώτης είναι ο κοινός παρονομαστής στο ασταθές τρίγωνο Παπακωνσταντίνου - Παπανδρέου - Βενιζέλου. Είναι όμως και κάποιος που δύσκολα θα συγκεντρώσει τα πραγματικά πυρά του ΣΥΡΙΖΑ. Τα μέλη της Προανακριτικής δεν έχουν κίνητρο για να το πάνε παραπέρα. Η ΝΔ δεν θέλει να φέρει σε δύσκολη θέση το ΠΑΣΟΚ γιατί μετέχει στην κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ δεν θέλει να φέρει σε δύσκολη θέση τον εαυτό του - νυν και πρώην - για όσα έγιναν ή δεν έγιναν επί διακυβέρνησής του στο θέμα της λίστας Λαγκάρντ. Η ΔΗΜΑΡ δεν είναι, ούτως ή άλλως, κόμμα με επιθετικό κοινοβουλευτικό προφίλ. Και για την Κωνσταντοπούλου τα είπαμε. Οι γνώστες της υπόθεσης επιμένουν να ιχνογραφούν μια αόρατη γραμμή που να συνδέει τον Διώτη με το γραφείο Τσίπρα. Αρα, μην περιμένετε πολλά.
Και όμως ο πρώην εισαγγελέας υπαινίχθηκε μια αλήθεια. Οτι η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε ασχοληθεί με κινήσεις λογαριασμών και, κυρίως, με εμβάσματα προς ξένες χώρες. Εν μέρει γιατί υπήρχε η υπόνοια πώς κάποιοι οικονομικοί παράγοντες έκαναν παιχνίδι στις αγορές, που ήταν εις βάρος των εθνικών συμφερόντων. Και εν μέρει στο πλαίσιο μιας υπόθεσης εργασίας που έφερνε τον πρώην πρωθυπουργό ως στόχο μιας ευρείας συνωμοσίας συμφερόντων.
http://www.iefimerida.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.