Παράδειγμα προχθές στη ΝΕΤ, όπου ο δυστυχής Παπαδημούλης επέλεξε να κάνει ότι δεν ακούει όταν ο Μπίστης της ΔΗΜΑΡ από τη μία και ο Μουσουρούλης της ΝΔ από την άλλη τού την είχαν πέσει άγρια. Ο πρώτος του υποδείκνυε να μελετήσουν καλά στον ΣΥΡΙΖΑ τις δηλώσεις του Χριστόφια για το Μνημόνιο που υπέγραψε, γιατί μπορεί να χρειαστεί να πουν κι εκείνοι τα ίδια, κι ο δεύτερος του θύμιζε ότι κάθε φορά που ρωτούν κάποιον από το κόμμα του για τις «προοδευτικές μεταρρυθμίσεις» που επαγγέλλονται το ρίχνει στην παλαβή κι αρχίζει το πιπίλισμα της καραμέλας για τη λίστα Λαγκάρντ, τα σκάνδαλα των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και άλλα άσχετα.
Κάπου βέβαια μεσολαβεί και η ατυχία. Οπως στην περίπτωση της Αργεντινής, για παράδειγμα. Δεν πρόλαβε να την επικαλεστεί ο Τσίπρας και ξαναχρεοκόπησε. Ή στην περίπτωση της Κύπρου. Που κι εκεί στράβωσε η δουλειά κι ο Χριστόφιας βρέθηκε στο στρατόπεδο των «μνημονιακών». Και δεν είναι ο Χριστόφιας απ' αυτούς που μπορεί ο κάθε Τσίπρας να τους στήνει απέναντι και να τους «πολυβολεί».
Πού το πάω; Εγώ πουθενά. Μόνο του πηγαίνει. Τα κόμματα που πραγματικά θέλουν εκλογές και ισχυρίζονται ότι είναι έτοιμα να κυβερνήσουν δεν ομολογούν δημόσια ότι δεν έχουν πρόγραμμα, όπως έκανε ο ίδιος ο Τσίπρας στη Συνδιάσκεψη την περασμένη Παρασκευή. Κι όταν διατείνονται ότι σχεδιάζουν «προοδευτικές μεταρρυθμίσεις», δεν έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό να τις τρίψουν στα μούτρα όποιου τολμήσει να αμφισβητήσει τις διαβεβαιώσεις τους.
Αλλά μεγάλα περιθώρια για τέτοιες «πολυτέλειες» δεν έχουν ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας και οι επιτελείς του. Και δεν είμαι καθόλου βέβαιος αν θα αποκτήσουν κάποτε. Γιατί τα προγράμματα και οι μεταρρυθμίσεις προϋποθέτουν ένα μίνιμουμ εσωκομματικών συγκλίσεων. Και στον ΣΥΡΙΖΑ καταγράφονται τελευταία αποκλίσεις.
Aπο:bartzinopoulos@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.