«Κάποτε ο ναυαγός-μετανάστης ήταν μια ακραία περίπτωση ταξιδιώτη. Προκαλούσε συμπόνια, αλλά και ξυπνούσε την περιέργεια. Ήταν αγγελιοφόρος ενός άλλου κόσμου. Ερχόταν πάντα από μακριά, αλλά μπορούσε να μεταμορφωθεί σε πλησίον. Σήμερα οι μετανάστες φτάνουν πάλι με σάπιες βάρκες, συντρίμμια. Τους νιώθουμε όμως όλο και λιγότερο σαν ταξιδιώτες και όλο και περισσότερο σαν εισβολείς. Τείνουν το χέρι και συχνά δέχονται μια λασπωμένη μπότα στο πρόσωπο. Στο αίτημά τους για έναν πλησίον, απαντάμε με τείχη και φράγματα. Τα τείχη είναι μια εισφορά στη διαγραφή του πλησίον. Τα τείχη εμποδίζουν το σκάνδαλο του πλησίον. Θέλουν να «κλείσουν έξω» τον ανεπιθύμητο, αλλά κλείνουν εντός τους, τους διώκτες του.»
*Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο θάνατος του πλησίον» του LUIGI ZOJA.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.