Άδικα και παράλογα

Από τα τρία νομοθετήματα που συνδέονται με την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου με τους δανειστές μας το σημαντικότερο πολιτικά είναι το φορολογικό. Εκείνο δείχνει πόσο κοινωνικά δίκαια θέλει να κατανείμει τα βάρη η τρικομματική κυβέρνηση. Το νομοσχέδιο, σύμφωνα με όσα έχουν διαρρεύσει κυρίως από το σχέδιο της έκθεσης της ΕΕ για την ελληνική πρόοδο και ειδικότερα στην πολιτική για τους φόρους (tax policy reform) στη σελίδα 32 της έκθεσης, ότι ο εισπρακτικός σκοπός επικράτησε του κοινωνικού και οικονομικού, όπως παραδέχονται οι ίδιοι οι συντάκτες της έκθεσης, με στόχο το νέο πλαίσιο να αυξάνει τα έσοδα και όχι να είναι «ουδέτερο» ως προς αυτό τον στόχο, όπως αρχικά είχε σχεδιασθεί. Στόχος, η διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Αλλά από ποιους; (διότι αυτό είναι το κύριο ερώτημα που ενδιαφέρει την πολιτική). Από τους ελεύθερους επαγγελματίες είναι η απάντηση και από όσους απολάμβαναν απαλλαγές. Η κίνηση για τη φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών με υψηλότερο συντελεστή (έως 35%) μοιάζει λογική αν δει κανείς τη συμμετοχή τους σε σχέση με τον αριθμό τους στα έσοδα του κράτους και μάλιστα αν τη συγκρίνει με εκείνη των μισθωτών και των συνταξιούχων. Αν όμως απλά μεγαλώσει ο συντελεστής χωρίς να γίνουν «πιο έξυπνοι» οι μηχανισμοί τότε απλά οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν θα εμφανίζονται καθόλου στο ραντάρ της εφορίας, δημιουργώντας έναν δεύτερο τομέα πολύ πιο «μαύρης» οικονομίας σε σχέση με όσα ισχύουν σήμερα. Πώς θα πιάσεις τον υδραυλικό που δεν κόβει απόδειξη και τα παίρνει στο χέρι; Το αποτέλεσμα θα είναι να πληρώνουν ακόμα περισσότερα οι ειλικρινείς και τα «συνήθη υποζύγια».

Ας έρθουμε τώρα σε αυτά. Σε εμάς, δηλαδή. Μεταξύ των φοροαπαλλαγών που περικόπτει η τρόικα – για καθαρά ταμειακούς λόγους – είναι π.χ. και εκείνες για τα παιδιά, οδηγώντας μια ευρωπαϊκή χώρα να μεταχειρίζεται φορολογικά με τον ίδιο τρόπο, όποιον έχει παιδιά με εκείνον που δεν έχει. Θα παίρνουν επίδομα όσοι έχουν εισόδημα ως 18.000 ευρώ και των άλλων η φοροδοτική ικανότητα είναι ίδια με εκείνους που δεν έχουν παιδιά. Το σύνταγμα επιβάλλει στον καθένα να συμμετέχει στα βάρη της κοινωνίας που ζούμε ανάλογα με την «φοροδοτική του ικανότητα». Έχει κάποιος με δύο η τρία παιδιά την ίδια φοροδοτική ικανότητα με κάποιον χωρίς παιδιά; Η διάταξη αυτή όχι μόνο είναι αντισυνταγματική, είναι αντίθετη σε κάθε λογική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική και πρέπει να καταψηφιστεί μαζικά από το σύνολο των βουλευτών της Βουλής όταν και αν έρθει στην ολομέλειά της.

Αν συνδυάσει κανείς τα δύο θέματα – φορολόγηση ελευθέρων επαγγελματιών και περικοπή απαλλαγών για παιδιά - καταλήγει σε ένα συμπέρασμα: Η διεύρυνση της φορολογικής βάσης σημαίνει ένταση της υπερφορολόγησης των γνωστών υποζυγίων επειδή η τρόικα και η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να οργανώσουν τον φορολογικό έλεγχο εκείνων που ξεφεύγουν συνήθως. Εννέα μήνες από το μνημόνιο για να διορισθεί Γ. Γραμματέας εσόδων, εννέα μήνες από την ψήφιση των διατάξεων για ελέγχους των προσωπικών περιουσιακών στοιχείων των φυσικών προσώπων χωρίς να έχουν εκδοθεί υπουργικές αποφάσεις. Μία πολιτική για να νομιμοποιείται πρέπει να είναι δίκαιη και αυτή δεν είναι.

Aπο:Τάσσο Τέλλογλου