Δεν είναι μόνον η εκλογική κατάρρευση ή η δημοσκοπική φτώχεια που προκαλεί γκρίνια. Ούτε το γεγονός ότι ο Βενιζέλος ψυχικά δεν γίνεται αποδεκτός τόσο από τη λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ όσο και από τη συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων όπως καταγράφουν και οι δημοσκοπήσεις.
Είναι κυρίως η συνεχής διολίσθηση σε όλο και πιο δεξιές και νεοφιλελεύθερες θέσεις στο όνομα δήθεν της υπευθυνότητας. Στο ΠΑΣΟΚ πλέον δεν ανησυχούν, είναι πεπεισμένοι ότι η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη, το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, μετατρέπεται σε μηχανισμό υπηρέτησης των προσωπικών φιλοδοξιών του Βενιζέλου και μιας δράκας απαράτσνικων που τον περιστοιχίζουν.
Δεν εκφράζει κοινωνικές ανάγκες, δεν παράγει ιδέες, δεν συμμετέχει στην οργανωμένους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες, δεν προσφέρει ένα νέο εθνικό αφήγημα με προοδευτικό πρόσημο. Ουσιαστικά υπάρχει για τη νομή της εξουσίας και τη διευθέτηση συμφερόντων.
Το αίτημα για ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς και του σοσιαλδημοκρατικού χώρου, διαγενομένου του χρόνου και των εξελίξεων, θα αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη επικαιρότητα. Και μάλιστα σε αντιμνημονιακή, και σε δεύτερη φάση αντιευρωπαϊκή κατεύθυνση.
Η χώρα μετατρέπεται σε ένα είδος αποικίας, ασφυκτιά και πεθαίνει, και ο Βενιζέλος έχει στρέψει το ΠΑΣΟΚ να ασχολείται με την αντιπροεδρία της κυβέρνησης, τον υπουργικό θώκο της Φώφης και του Χρυσοχοΐδη, το διεθνές προφίλ του ίδιου και το πώς σε μέλλοντα χρόνο μπορεί να ρίξει τον Σαμαρά και να γίνει και ο ίδιος, έστω για λίγο, πρωθυπουργός. Ξεφτίλας πράγματα. Μόνον τυφλοί δεν τα βλέπουν και κουφοί δεν τα ακούνε. Γιατί αυτά συζητά ο κόσμος για το ΠΑΣΟΚ και τον προϊστάμενό του.
Δεν ξέρω αν ο Γ. Παπανδρέου έκανε, χθες, αυτή τη δήλωση-παρέμβαση επειδή συνειδητοποίησε τη νεοπλασματική κατάσταση στην οποίαν έχει περιέλθει το ΠΑΣΟΚ, είναι όμως θετικό ότι ένας πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του κραταιού άλλοτε Κινήματος τοποθετείται. Και πρέπει το ίδιο να κάνει και ο έτερος Καππαδόκης, ο Κ. Σημίτης.
Οι δημόσιες τοποθετήσεις, ειδικά από όσους άσκησαν κυβερνητική και κομματική εξουσία από τις ύπατες θέσεις, είναι απαραίτητες και πρέπει να είναι και καλοδεχούμενες εφόσον επισημαίνουν ορθά πράγματα. Και δεν πρέπει να παρερμηνεύονται. Ούτε να αναζητούνται ιδιοτελή κίνητρα.
Έκανε μια δήλωση ο Παπανδρέου, “θα κάνει κόμμα”, είπαν. “Θα αναλάβει πρωτοβουλίες” προσέθεσαν κάποιοι άλλοι. Όλοι έσπευσαν να ερμηνεύσουν τι θέλει να πει και να μαντέψουν τι είναι ακριβώς αυτό που “μαγειρεύει”. Από χθες βράδυ, στα πολιτικοδημοσιογραφικά γραφεία και τους ανά την επικράτεια καφενέδες, συζητούν και στοιχηματίζουν για την επόμενη κίνηση Παπανδρέου.
Αυτό γίνεται γιατί το σύστημα είναι αδύναμο. Γιατί δεν είναι σίγουρο για τον εαυτό του. Ο Βενιζέλος και όσοι τον στηρίζουν αγωνιούν μήπως επιστρέψει ο Γιώργος. Μήπως τους πάρει το “μαγαζί”. Να το κάνει τι, έτσι όπως το κατάντησαν θα μπορούσε να τους αντιτείνει κάποιος.
Το γεγονός ότι στην τρέχουσα πολιτική φιλολογία έχει δημιουργηθεί ένας κοινός τόπος που λέει ότι “σε περίπτωση που ο Παπανδρέου έφτιαχνε κόμμα θα έπαιρνε μεγαλύτερο ποσοστό από αυτό που δείχνουν για το ΠΑΣΟΚ οι δημοσκοπήσεις”, είναι αρκετό για έναν πολιτικό, πρώην πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο κόμματος να το αποτολμήσει;
Ενδεχομένως ναι, εφόσον το κόμμα που υπηρέτησε και κατά βάσιν είναι “παπανδρεϊκό” οδηγείται στην εξαφάνιση. Πιθανότατα όχι, επειδή γνωρίζει πως τα μεγάλα κόμματα, και ιδιαίτερα τα κόμματα που θέλουν να ασκήσουν εξουσία, χρειάζεται να έχουν διακριτές κοινωνικές αναφορές, να εκφράζουν ισχυρά ιδεολογικά ρεύματα και να προωθούν εθνικές προτεραιότητες.
Θα έχει πάντως ενδιαφέρον να δούμε πώς θα αμυνθεί ο Βενιζέλος στην “κατεβασιά” του Γιώργου. Την προηγούμενη φορά για να κατοχυρώσει τη θέση του, ήγειρε θέμα με το κομματικό ταμείο. Ευτυχώς κατάλαβε γρήγορα το λάθος του όταν είδε το ΠΑΣΟΚ, μεταξύ δύο δημοσκοπήσεων, να χάνει το 40% της δύναμής του.
Τώρα πάντως ο Γ. Παπανδρέου διαθέτει και τρία πλεονεκτήματα που ανά πάσα στιγμή μπορεί να αξιοποιήσει. Το πρώτο, ότι μπορεί αν φτιάξει δικό του κόμμα να βγάλει τον Βενιζέλο εκτός Βουλής. Το δεύτερο, ότι μπορεί, ιδρύοντας νέο κόμμα, να ανακόψει τη διαρροή ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ, στερώντας έτσι από τον Τσίπρα μια πιθανή πρωτιά.
Και το τρίτο -με την ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία που διαθέτει πλέον η κυβέρνηση, μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ- μπορεί να στερήσει από τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο τα αξιώματα που κατέχουν, εάν διαχωρίσει, μαζί με κάποιους δικούς του βουλευτές, που είναι αρκετοί και οι περισσότεροι ίσως και να το ήθελαν, τη θέση του από το ΠΑΣΟΚ.
Βέβαια ο Παπανδρέου ποτέ δεν θα το έκανε. Το γεγονός όμως ότι δεν είναι στην αδύναμη θέση που ήταν πριν από 20 μήνες, όταν τον ανάγκασαν να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία, σίγουρα τον καθιστά ενδιαφέροντα και υπολογίσιμο παίχτη στο νέο σκηνικό που δημιουργείται στη χώρα με την δικομματική κυβέρνηση…
http://www.matrix24.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.