Γιώργος Πεταλωτής στο thecaller.gr: «Θα χαρίσουμε τα πάντα αν ξαναπαίξει κανείς με τις αγωνίες της παράταξης»

Στο debate της Κεντροαριστεράς του thecaller.gr συμμετέχει  ο πρώην υπουργός και κορυφαίο στέλεχος του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών Γιώργος Πεταλωτής  μιλώντας για την ανασυγκρότηση του χώρου. Τονίζει οτι είναι υπερ κάθε πρότασης διερεύνησης, συζήτησης στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο αλλά προειδοποιεί σε όλους τους τόνους : «Αλίμονο όμως αν σκεφτεί κανείς να παίξει για άλλη μια φορά με τις αγωνίες μιας υπό αφύπνιση παράταξης. Γιατί τότε θα χαρίσουμε τα πάντα στην προοπτική Τσίπρα- Μητσοτάκη».

Υπενθυμίζει με νόημα οτι «ο Γιώργος Παπανδρέου απο το Νοέμβριο του 2014 είχε προτείνει την ανάγκη για συμφωνία και απόφαση να ξεκινήσουν όλα από τη βάση. Πολιτικό στίγμα, ιδεολογία, πρόσωπα. Γιατί η ανάγκη αυτή δεν δημιουργήθηκε σήμερα. Απλώς τότε η ταύτιση με τον κ.Σαμαρά δεν επέτρεπε τέτοιες συζητήσεις και η ρετσινιά των «διασπαστών» για το ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ περιχαράκωνε συμφέροντα».
Συνέντευξη στον Δημήτρη Παπαγεωργίου
Στη συνέντευξη του στο thecaller.gr, ο κ. Πεταλωτής σημειώνει πως θα πρέπει να ξεκινήσουν όλα από την βάση, προκειμένου να μην υπάρξουν ηγεμονισμοί και περιχαρακώσεις. Τονίζει οτι «πρόκειται για ένα εγχείρημα, το οποίο εάν ξεκινήσει θα πρέπει να ολοκληρωθεί. Πειραματισμοί, τακτικισμοί και τσιμπολογήματα στελεχών με πρόφαση την «ενότητα»  δε συγχωρούνται». Οσον αφορά τον πυρήνα της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς, ο κ. Πεταλωτής αναφέρει ότι θα πρέπει να ξεκαθαριστούν οι διαφορές μεταξύ Προοδευτικών και Συντηρητικών δυνάμεων, με σαφή οριοθέτηση απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ.
Τέλος, ο κ. Πεταλωτής υπογραμμίζει πως η νέα Προοδευτική παράταξη θα πρέπει να αποβάλλει όποιο σύνδρομο εξουσιολαγνείας και ταύτιση με την εξουσία την συνοδεύει, προκειμένου να επιτελέσει το καθήκον της απέναντι στον ελληνικό λαό.
Ολόκληρη η συνέντευξη
Ποιες θα πρέπει να είναι κατά τη γνώμη σας οι εξελίξεις για το μέλλον της Κεντροαριστεράς; Πως τάσσεστε στην πρόταση της Φώφης Γεννηματά;
Θα μου επιτρέψετε να σημειώσω ότι ο όρος «κεντροαριστερά», τον οποίο χρησιμοποιούμε μάλλον για λόγους ευκολίας, αφενός μεν έχει φθαρεί και ταυτιστεί με ήδη αποτυχημένες απόπειρες συνεύρεσης ενός γενικότερου χώρου,  θνησιγενείς και τορπιλιζόμενες κυρίως  εκ των έσω (58, ΕΛΙΑ), αφετέρου σε πολιτικό επίπεδο κατά τη γνώμη μου δεν ορίζει επακριβώς τον χώρο της προόδου , της σοσιαλδημοκρατίας και του  σύγχρονου σοσιαλισμού. Εν πάσει περιπτώσει επειδή κατανοώ το ερώτημά σας, κατ αρχήν είμαι υπέρ κάθε πρότασης διερεύνησης, αναζήτησης, συζήτησης, άρσης των εμποδίων κατανόησης μεταξύ  πολιτών που αναφέρονται στον ίδιο ευρύτερο χώρο. Ο Γιώργος Παπανδρέου απο το Νοέμβριο του 2014 είχε προτείνει την ανάγκη για συμφωνία και απόφαση να ξεκινήσουν όλα από τη βάση.Πολιτικό στίγμα, ιδεολογία, πρόσωπα.Γιατί η ανάγκη αυτή δεν δημιουργήθηκε σήμερα. Απλώς τότε η ταύτιση με τον κ.Σαμαρά δεν επέτρεπε τέτοιες συζητήσεις και η ρετσινιά των «διασπαστών» για το ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ περιχαράκωνε συμφέροντα. Θεωρώ λοιπόν ότι είναι καιρός να προχωρήσουμε. Αυτό όμως ούτε εύκολο είναι, ούτε απλό, και φυσικά δεν  συγχωρείται οποιαδήποτε σκέψη χειραγώγησης και εγκόλπωσης . Υπάρχει καχυποψία και λόγω των πρόσφατων εκλογών,  διαφορά αντιλήψεων, ακόμη  ίσως και προσωπικές ιδιοτέλειες που πρέπει να ξεπεραστούν. Με συγκεκριμένα βήματα , σοβαρότητα, αποφασιστικότητα. Πρόκειται για ένα εγχείρημα, το οποίο εάν ξεκινήσει θα πρέπει να ολοκληρωθεί. Πειραματισμοί, τακτικισμοί και τσιμπολογήματα στελεχών με πρόφαση την «ενότητα»  δε συγχωρούνται . Αν αρχίσουμε μια αέναη συζήτηση , χωρίς βάσεις και αποτύχουμε, χαμένοι θα βγούμε όλοι μας και θα εισπράξουμε την δικαιολογημένη απογοήτευση που θα αισθανθούν οι πολίτες που αγωνιούν ήδη και που προσδοκούν την ενδυνάμωση του χώρου μας . Διότι πιστεύω πως αυτό είναι το κυρίαρχο. Αυτό που χρειάζεται είναι η ουσιαστική συστράτευση όλων μας, η σύσταση και όχι η ανασύσταση μιας παράταξης πραγματικά προοδευτικής με τα σημερινά δεδομένα , χωρίς παθογένειες, χωρίς προσωπικά τερτίπια , σε πολύ στέρεη βάση. Εξάλλου αυτό εισπράττω και από τις επαφές σε όλη την Ελλάδα . Άρα δέχομαι κάθε ανάλογη  πρόταση  , με όλες όμως τις παραπάνω προϋποθέσεις  που θα την καταστήσουν εκ των προτέρων σοβαρή , βιώσιμη και αποδεκτή . Και φυσικά αλλοίμονο αν κανείς σκεφθεί να «παίξει» για άλλη μια φορά με τις αγωνίες μιας υπό αφύπνιση παράταξης.Γιατί τότε θα χαρίσουμε τα πάντα στην προοπτική Τσίπρα-Μητσοτάκη.
Ποιους θα πρέπει να περιλαμβάνει η νέα Κεντροαριστερά; Μπορείτε να μου αναφέρετε πρόσωπα και παρατάξεις;
Το εγχείρημα αυτό μπορεί να προϋποθέτει και συζητήσεις «κορυφής», εκείνο όμως που κατά την άποψή  μου θα κληθεί να υπηρετήσει πρωτίστως είναι η ενεργοποίηση του μεγάλου αριθμού συμπολιτών μας που είτε προέρχονται από την  παλιά δημοκρατική παράταξη και διατηρούν τις αρχές  και τις αξίες τους, είτε κυρίως από τις νεώτερες γενιές που αντιλαμβάνονται την πρόοδο και τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις ως απαραίτητο στοιχείο απέναντι στη συντήρηση , τη διαφθορά, την υποταγή στην εξουσιολαγνεία, σε νοοτροπίες αυταρχισμού και στασιμότητας . Και πιστεύω ότι υπάρχει πλέον πολύς κόσμος που αγωνιά, που σκέφτεται και που είναι πρόθυμος να συμμετάσχει σε μια προσπάθεια ανανέωσης της πολιτικής ζωής και αναζωογόνησής της με ιδέες , σκέψεις και λύσεις που θα μας βγάλουν απο το τέλμα, με χαρακτηριστικά όμως πολιτικής πράξης και οργάνωσης πολύ πέραν του παρελθόντος. Προσδοκώ λοιπόν πρωτίστως στη συμμετοχή πολιτών και λιγότερο  των όποιων οργανωμένων κινήσεων.Αυτονόητα όμως πιστεύω ότι στις διεργασίες αυτές μπορούν να συμμετέχουν το ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ, ΤΟ ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ, η ΔΗΜΑΡ , ίσως άλλες Κινήσεις  τις οποίες δεν γνωρίζω και κυρίως ανένταχτοι προοδευτικοί πολίτες.
Ο κ. Θεοδωράκης προσκάλεσε συγκεκριμένα πρωην στελέχη του ΠΑΣΟΚ στο Ποταμι. Θεωρείτε οτι το Ποταμι πρεπει να παίξει κύριο ρολο σε αυτο το εγχείρημα;
Δεν την γνωρίζω την πρόσκληση του κ. θεοδωράκη και φυσικά δεν θα με αφορούσε. Πιστεύω όμως ότι και στο χώρο του Ποταμιού υπάρχουν άνθρωποι προοδευτικοί, μεταρρυθμιστές, σοβαροί, που ανεξάρτητα με τη στάση του κόμματός τους άνετα μπορούν να συνεισφέρουν και να παίξουν σημαντικό ρόλο στο εγχείρημα. Αν προχωρήσουμε, πιστεύω ότι αυτό θα πρέπει να γίνει  ανεξάρτητα  από την αγωνία των σημερινών κομμάτων να υπάρξουν κοινοβουλευτικά ή να υπάρξουν γενικώς και αυτό ισχύει για όλους. Γι΄αυτό όπως είπα παραπάνω, βασίζω την προσδοκία μου σε πολίτες κυρίως, ανεξάρτητα με την μέχρι σήμερα κομματική τους ένταξη. Διότι τα κόμματα από τον σκοπό της ύπαρξής τους εμπεριέχουν αγκυλώσεις και πολλοί από αυτούς που τα διαχειρίζονται είναι ικανοί να φρενάρουν εξελίξεις για να μην χάσουν την όποια πρόσκαιρη θέση τους ή τη νομιζόμενη  μικρή τους εξουσία.
Πως θα πρέπει να οριοθετηθεί αυτή η νέα Κεντροαριστερά απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και την Νέα Δημοκρατία; Τι πιστεύετε για τον Αλέξη Τσίπρα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη;
Ο προοδευτικός χώρος επιτέλους πρέπει να αποβάλλει το σύνδρομο εξουσίας που επιφέρει και άκριτη προσκόλληση μέχρι ταυτίσεως σε πόλους εξουσίας. Οι διαφορές μεταξύ συντήρησης και προόδου είναι πολλές, στην πάροδο όμως του χρόνου πολλές απο αυτές σταμάτησαν να γίνονται διακριτές. Το ζήτημα είναι βέβαια όχι πώς αυτοπροσδιορίζεται κανείς, αλλά τι έχει αποδείξει μέχρι τώρα ότι έχει προσφέρει ως στοιχεία προοδευτικά που ώθησαν τη χώρα προς τα  εμπρός. Δεν είναι τυχαίο  για παράδειγμα ότι από τις συζητήσεις που κάνουμε προκύπτει ότι  ένας μεγάλος αριθμός παραδοσιακά συντηρητικών πολιτών , που πάντα βρισκόταν απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, δέχεται τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έγιναν επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ το διάστημα 2009-2011 , σε μια πολύ ταραγμένη κατά τα άλλα εποχή. Οι ίδιοι μάλιστα  θεωρούν ότι  η  διακυβέρνηση Σαμαρά , του ομοιδεάτη τους κατά τα άλλα , απέτυχε οικτρά να θωρακίσει τη χώρα αφού σταμάτησε κάθε μεταρρύθμιση. Όπως και το αντίστροφο, όλοι έχουμε παραδείγματα υποτιθέμενων σοσιαλιστών,  οι οποίοι στον πολιτικό τους βίο , ακόμη και στις αντιλήψεις τους περί κοινωνίας έχουν να επιδείξουν κάθε άλλο παρά προοδευτικά στοιχεία . Οφείλουμε λοιπόν στη νέα αυτή διαδικασία, αν θέλουμε να πετύχει , να θέσουμε εξ αρχής τις έννοιες της προόδου και της συντήρησης, να αντιληφθούμε  τι σημαίνει πολιτικός φιλελευθερισμός, αν οι μεταρρυθμίσεις μπορούν να είναι πολιτικά ουδέτερες και πού εντασσόμεθα εμείς ως προς τη λογική αυτή.Χωρίς να θεωρητικολογούμε και να απεραντολογούμε  φυσικά, αλλά με συγκεκριμένη πολιτική στάση ως προς όλα αυτά, ως καταστάλαγμα της λεγόμενης συζήτησης από τη βάση. Ως προς Μητσοτάκη και Τσίπρα , ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ , οι διαφορές μιας προοδευτικά μεταρρυθμιστικής, μετριοπαθώς αριστερής  και σύγχρονης δημοκρατικής παράταξης με τα πρόσωπα και τα κόμματα αυτά είναι πολλές. Λογικές βοήθειας στους μεν για να φύγουν οι δε , κατά την άποψή μου είναι εκ του πονηρού,  ή είναι στην καλύτερη περίπτωση απολίτικες και πραγματικά ισοπεδωτικές. Η διακυβέρνηση της χώρας είδικά στις εποχές αυτές, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να λειτουργούμε  με τρόπο επιπόλαιο και τυχοδιωκτικό κάποιες φορές. Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ μπορεί όντως να αντιμετωπίστηκε  ως αντίθεση στον καραμανλισμό, αυτό δε σημαίνει όμως μπορεί   να οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο απο την κρίση ή ότι θέλει πραγματικά να κάνει μεταρρυθμίσεις που θα μας πάνε μπροστά, γιατί ας μην γελιόμαστε ουδέποτε επέδειξε μεταρρυθμιστικό στίγμα , όπως πολύ εύπεπτα επικοινωνείται . Εξάλλου δεν παύει να είναι αρχηγός της ΝΔ με τις γνωστές πολιτικές που μας εκτροχίασαν , με τα γνωστά στελέχη του. Για τον κ. Τσίπρα θα γίνω πολύ τετριμμένος αν απαριθμήσω τις ανακολουθίες περί Μνημονίου , ΔΝΤ κλπ , τα περί επιλογής του καταστροφικού Βαρουφάκη, περί δημοψηφίσματος, περί capital control, περί απώλειας κάθε αξιοπιστίας της χώρας με όλες τις συνέπειες.
Αυτά λοιπόν όλα μας οριοθετούν απο τον επιχειρούμενο νέο διπολισμό, τον οποίο εμείς θα αποδεχόμαστε όταν με καμάρι μιλάμε για τη σύσταση του τρίτου πόλου. Διότι εμείς οφείλουμε να γίνουμε όχι η εναλλακτική λύση αφού αποτύχουν και οι δύο , αλλά να δημιουργήσουμε την σοβαρή, αυτοτελή πρόταση εμπιστοσύνης στον πολίτη, όχι απλώς για να μην χαθούμε ή να επανέλθουμε στην εξουσία.

Αρκετοί πρώην σύντροφοι σας, βρίσκονται πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτούς θα έπρεπε να απευθυνθεί η νέα Κεντροαριστερά;

Η πρόταση αυτή θα πρέπει να απευθυνθεί σε όλους τους πολίτες που αγωνιούν, που δεν βολεύονται, που θέλουν να εκφραστεί από την αρχή και από τη βάση πολιτικά ο χώρος μας. Και αφορά πολίτες απο κάθε φάσμα που έχουμε κοινές πεποιθήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τις γνωστές του τακτικές κατόρθωσε να προσελκύσει κόσμο ΠΑΣΟΚογενή που είτε  είδε  καλοπροαίρετα την «ελπίδα» που του έταζε ένα καλύτερο επίπεδο ζωής απο αυτό που έβλεπε να ευτελίζεται, είτε  που έτρεξε να βολευτεί σε ένα κόμμα νέας εξουσίας , εν γνώσει των αντιφάσεων και της αερολογίας του, γιατί είχε μάθει μονίμως να βολεύεται και μέσα απο το ΠΑΣΟΚ. Όπως και βολεύτηκε μέσα απο τον ΣΥΡΙΖΑ ρίχνοντας το ανάθεμα στο «παλιό πολιτικό σύστημα» μέρος του οποίου αποτελούσε και ό ίδιος. Πιστεύω πως η δεύτερη κατηγορία δεν θα προσέλθει καν , αφού ακόμη απολαμβάνει τα καλά της εξουσίας. Και εννοείται ούτε εμάς θα μας αφορούσε. Η πρώτη όμως κατηγορία, οι άνθρωποι οι οποίοι δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν το κόμμα τους όπως μεταλλάχθηκε στην συγκυβέρνηση με τον Σαμαρά, ή που πίστεψαν σε μια νέα «αριστερή» προοπτική και διαψεύσθηκαν με τον πιο οικτρό τρόπο , και  διαπιστώνουμε ότι είναι ήδη πολλοί, σαφώς και έχουν θέση δίπλα μας , στο βαθμό που επιθυμούν να συμβάλλουν σε μια νέα προσπάθεια.