Η
προσφυγική κρίση, όπως επιβεβαιώνεται μέρα με τη μέρα, είναι
περισσότερο μία κρίση πολιτικής στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το πρόσφατο ανακοινωθέν του Κολλεγίου των Επιτροπών – εν είδει τελεσιγράφου προς την Ελλάδα, αναφορικά με την ενεργοποίηση του Άρθρου 26 του Κώδικα Συνόρων Schengen εντός τριών μηνών, στην περίπτωση εκείνη που η Ελλάδα δεν κινητοποιηθεί, ώστε να διορθώσει τις παραλείψεις της στη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, ήταν σαφώς μία δυσάρεστη είδηση. Δεν ήταν όμως «κεραυνός εν αιθρία». Η ασυνέπεια στην τήρηση των συμφωνηθέντων και η καθυστέρηση στην εφαρμογή των υποχρεώσεών μας, επέτρεψαν να οδηγηθούμε σε μία ασφυκτικά δύσκολη κατάσταση.
Σε αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ωστόσο, η αυστηρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η χώρα μας – μεσούσης της οικονομικής δυσπραγίας, από τα ευρωπαϊκά όργανα και η ταυτόχρονη διαχείριση της κρίσης από συγκεκριμένα κράτη – μέλη της ΕΕ, σαν να είναι μόνο Ελληνικό το προσφυγικό ζήτημα, δεν μπορεί παρά να προκαλεί εντονότατο προβληματισμό.
Ας είμαστε ειλικρινείς: καμία βελτίωση στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης δεν μπορεί να υπάρξει μέσα από μεμονωμένες και μονομερείς κινήσεις. Η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών – μελών της ΕΕ, δεν αρκεί να μένει στα λόγια – να είναι προσχηματική, ούτε βέβαια θα πρέπει να εμφανίζεται a la carte. Ας μη λησμονούμε πολύ περισσότερο το «τέρας» των ακροδεξιών, ξενοφοβικών, πολιτικών μορφωμάτων, που δείχνει να σηκώνει ανάστημα, εκεί που το δημοκρατικό δίχτυ προστασίας των ευρωπαϊκών κοινωνιών ασθμαίνει.
Η επίσπευση στην υλοποίηση των συμφωνηθέντων από ελληνικής πλευράς, η έμπρακτη αλληλεγγύη και ανάληψη ευθυνών των υπολοίπων χωρών της ΕΕ, η απαρέγκλιτη τήρηση της συμφωνίας της ΕΕ με την Τουρκία, είναι σημεία που χρήζουν πολιτικής στοχο-προσήλωσης.
Όλα αυτά, πέραν της πάγιας θέσης μας, σύμφωνα με την οποία απαιτείται άμεσα μια ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή πολιτική για το μείζον αυτό ζήτημα, που θα είναι τολμηρή και ριζοσπαστική, απαλλαγμένη από τη φοβικότητα και την αποσπασματικότητα με την οποία η ΕΕ έχει προσεγγίσει μέχρι στιγμής το όλο ζήτημα, επαναλαμβάνοντας δυστυχώς, λάθη που δεν απέφυγε και στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.
Και όπως στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, έτσι και τώρα, υπογραμμίζουμε ότι, η δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Ασύλου, μπορεί να αποτελέσει μία λογική λύση στη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης. Ας μη χρονοτριβούμε πλέον.
Το πρόσφατο ανακοινωθέν του Κολλεγίου των Επιτροπών – εν είδει τελεσιγράφου προς την Ελλάδα, αναφορικά με την ενεργοποίηση του Άρθρου 26 του Κώδικα Συνόρων Schengen εντός τριών μηνών, στην περίπτωση εκείνη που η Ελλάδα δεν κινητοποιηθεί, ώστε να διορθώσει τις παραλείψεις της στη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, ήταν σαφώς μία δυσάρεστη είδηση. Δεν ήταν όμως «κεραυνός εν αιθρία». Η ασυνέπεια στην τήρηση των συμφωνηθέντων και η καθυστέρηση στην εφαρμογή των υποχρεώσεών μας, επέτρεψαν να οδηγηθούμε σε μία ασφυκτικά δύσκολη κατάσταση.
Σε αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ωστόσο, η αυστηρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η χώρα μας – μεσούσης της οικονομικής δυσπραγίας, από τα ευρωπαϊκά όργανα και η ταυτόχρονη διαχείριση της κρίσης από συγκεκριμένα κράτη – μέλη της ΕΕ, σαν να είναι μόνο Ελληνικό το προσφυγικό ζήτημα, δεν μπορεί παρά να προκαλεί εντονότατο προβληματισμό.
Ας είμαστε ειλικρινείς: καμία βελτίωση στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης δεν μπορεί να υπάρξει μέσα από μεμονωμένες και μονομερείς κινήσεις. Η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών – μελών της ΕΕ, δεν αρκεί να μένει στα λόγια – να είναι προσχηματική, ούτε βέβαια θα πρέπει να εμφανίζεται a la carte. Ας μη λησμονούμε πολύ περισσότερο το «τέρας» των ακροδεξιών, ξενοφοβικών, πολιτικών μορφωμάτων, που δείχνει να σηκώνει ανάστημα, εκεί που το δημοκρατικό δίχτυ προστασίας των ευρωπαϊκών κοινωνιών ασθμαίνει.
Η επίσπευση στην υλοποίηση των συμφωνηθέντων από ελληνικής πλευράς, η έμπρακτη αλληλεγγύη και ανάληψη ευθυνών των υπολοίπων χωρών της ΕΕ, η απαρέγκλιτη τήρηση της συμφωνίας της ΕΕ με την Τουρκία, είναι σημεία που χρήζουν πολιτικής στοχο-προσήλωσης.
Όλα αυτά, πέραν της πάγιας θέσης μας, σύμφωνα με την οποία απαιτείται άμεσα μια ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή πολιτική για το μείζον αυτό ζήτημα, που θα είναι τολμηρή και ριζοσπαστική, απαλλαγμένη από τη φοβικότητα και την αποσπασματικότητα με την οποία η ΕΕ έχει προσεγγίσει μέχρι στιγμής το όλο ζήτημα, επαναλαμβάνοντας δυστυχώς, λάθη που δεν απέφυγε και στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.
Και όπως στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, έτσι και τώρα, υπογραμμίζουμε ότι, η δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Ασύλου, μπορεί να αποτελέσει μία λογική λύση στη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης. Ας μη χρονοτριβούμε πλέον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.