Αφροδίτη Παπαθανάση στο thecaller.gr: Ολα από την αρχή και όλα από την βάση

Στο debate της Κεντροαριστεράς συμμετέχει το στέλεχος του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών και πρώην βουλευτής, Αφροδίτη Παπαθανάση, η οποία τονίζει ότι χρειάζεται ένα μέτωπο προόδου και δημοκρατίας, το οποίο θα απευθυνθεί σε κάθε πολίτη με αναφορά στην ευρύτερη σοσιαλδημοκρατία.
Συνέντευξη στον Δημήτρη Παπαγεωργίου
Σε συνέντευξη της στο thecaller.gr, η κ. Παπαθανάση τονίζει ότι  χρειάζεται να επαναδημιουργηθεί η ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία της Κεντροαριστεράς και να δημιουργηθεί ένα αξιόπιστο και ρεαλιστικό πλάνο εξόδου από την κρίση.
Ολόκληρη η συνέντευξη
1) Ποιες θα πρέπει να είναι κατά τη γνώμη σας οι εξελίξεις για το μέλλον της Κεντροαριστεράς; Πως τάσσεστε στην πρόταση της Φώτης Γεννηματά;
Ο κατακερματισμένος χώρος της «κεντροαριστεράς» αναζητεί προς το παρόν διέξοδο εκλογικής επιβίωσης.
Όμως, το στοίχημα θα έπρεπε να ήταν η ιδεολογική και πολιτική του ηγεμονία και η κατάθεση αξιόπιστης, ρεαλιστικής και όσο το δυνατόν περισσότερο δίκαιης κοινωνικά πρότασης εξόδου από την κρίση, αλλά και διαμόρφωσης των απαραίτητων όρων για τη μετάβαση της χώρας στην επόμενη ημέρα.
Για να συμβεί αυτό όμως, επιβάλλεται να αναλύσουμε και να καταλήξουμε στο ποιες είναι πραγματικά οι αιτίες και οι παθογένειες που μας οδήγησαν στην κρίση. Αυτό είναι απαραίτητο, γιατί όπως επιβεβαιώνει και η κατάσταση που επικρατεί αυτήν την περίοδο, βρισκόμαστε ακόμη και τώρα, έξι χρόνια από την εκδήλωση της κρίσης, σε αυτόν τον κύκλο του αργού θανάτου. Πρέπει να παραδεχθούμε δηλαδή, ότι όσο δεν έχουμε το κουράγιο να πάμε απέναντι στο πελατειακό κράτος και σε κάθε γάγγραινα που από αυτό προκύπτει, θα χτίζουμε επικοινωνιακούς πύργους στην άμμο. Και αν κατ’ ομολογία μας θα δηλώνουμε αριστεροί, επί της ουσίας θα είμαστε βαθιά συντηρητικοί και συστημικοί. Επίσης, απαιτείται σεβασμός πρώτα απ’ όλα στην κοινωνία και άρα κανόνες και αξιακός κώδικας ισχυρός και όχι άλλες παρελάσεις συστημάτων μικρής και μεγάλης εξουσίας των αιώνια εφήβων.
Χρειαζόμαστε πυξίδα, πολιτικές θέσεις και πολιτική δράση. Να πούμε όλοι τα ίδια πράγματα έστω για αρχή: Τέλος οι υπόγειες πολιτικές και οικονομικές εξαρτήσεις, τέλος στη λογική του πελατειασμού. Όλα από την αρχή και από τη βάση.
Τα σχήματα και οι οδικοί χάρτες βρίσκονται μετά.
Το ήθος και ο σεβασμός προηγούνται όλων, ο τακτισμός και οι μικροπολιτικές εγκαταλείπονται οριστικά. Αδικείται κάθε προσπάθεια όταν στήνεις επιτροπές και καλείς σε διάλογο στελέχη και τεχνηέντως ξεχνάς να συνομιλήσεις πολιτικά με τους επικεφαλής πολιτικών κομμάτων. Αδικείται κάθε προσπάθεια όταν φοβικά δεν αναφέρεις, από το βήμα της Βουλής, το όνομα του Πρωθυπουργού, στην συζήτηση για τις μεταρρυθμίσεις και την προσπάθεια του 2009-2011.
Όπως αδικείται και οποιοδήποτε εγχείρημα, όταν προβάλλονται επιχειρήματα που ουσιαστικά αποσκοπούν στην διευκόλυνση κάθε παραγοντίστικης σκοπιμότητας, έστω και αν αυτά προβάλλουν θελκτικές απόψεις, όπως αυτές της ανανέωσης. Γιατί; Γιατί και η ανανέωση, ανεξάρτητα από ηλικίες, δεν χαρίζεται, κατακτιέται στο πεδίο της ιδεολογικής και πολιτικής δράσης.
Ο χρόνος πιέζει ναι, αλλά πιθανή αποτυχία του εγχειρήματος στο πεδίο της κοινωνίας, στο όνομα του να βολέψουμε τα σχήματα όπως – όπως και να προλάβουμε μια ακόμη κοινοβουλευτική θητεία, θα είναι τραγική, γιατί δεν θα είναι μόνο ήττα αλλά και διακωμώδηση.
Τι πρέπει να γίνει; Αρχές και Αξίες, Πολιτικές και Σεβασμός.
Και καθαρότητα. Ποιος είναι ο σκοπός, για τι και για ποιους αγωνιζόμαστε, με ποιους και πως. Η καθαρότητα, δεν ορθώνει τείχη, αντιθέτως βοηθά στις συνθέσεις με πολιτικούς όρους και με αξιοπρέπεια.
2) Ποιους θα πρέπει να περιλαμβάνει η νέα Κεντροαριστερά; Μπορείτε να μου αναφέρετε πρόσωπα και παρατάξεις;
Καμιά κίνηση που δεν έχει στον πυρήνα της τον απόλυτο σεβασμό και το ανοιχτό κάλεσμα στους προοδευτικούς ανθρώπους και την κατάθεση πρότασης που αφορά μια δικαιότερη κοινωνία, δεν μπορεί να περπατήσει. Θα μείνει στην ιστορία ως ένας ακόμη κύκλος συζήτησης «στελεχών» με διαφορετικές ίσως προσωπικές πολιτικές επιδιώξεις.
Ο χώρος αφορά τους προοδευτικούς δημοκρατικούς πολίτες που είτε είναι σπίτια τους απογοητευμένοι είτε έχουν βρει προσωρινή πολιτική στέγη σε διάφορα κόμματα και κινήσεις.
Πολίτες που θεωρούν το δημόσιο συμφέρον σημαντικότερο από την προσωπική τους βόλεψη, πολίτες που αναζητούν συστήματα αξιών, σεβασμού της ελευθερίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης, πολίτες που τους ενώνουν τα κινήματα αλληλεγγύης και οικολογίας, πολίτες που δεν τρέφουν ψευδαισθήσεις για το τέρας του κρατισμού, πολίτες που θέλουν μια άλλη, μια καλύτερη χώρα. Πολίτες άνεργοι, επιστήμονες, άνθρωποι της τέχνης, επαγγελματίες, αγρότες, νεολαίοι, μετανάστες. Με όσους θέλουν δικαιότερη χώρα και σθεναρά αντιστέκονται στο μίσος του λαϊκισμού και της ξενοφοβίας πρέπει να συνομιλήσουμε. Ισότιμα.
Τα «πρόσωπα» – βουλευτές, στελέχη, προσωπικότητες -, οφείλουν να καταθέσουν πολύτιμη εμπειρία, να στήσουν διαύλους επικοινωνίας, να απαλύνουν πληγές, να προσφέρουν και όχι να καρπωθούν. Η ίδια η ζωή έχει ήδη καταγράψει ποιοι μπορούν και να «θυσιαστούν» και να είναι πρωτοπορία και ποιοι αρέσκονται σε καταστάσεις που δεν ανταποκρίνονται στο κάλεσμα της ιστορίας.
3) Ο κ. Θεοδωράκης προσκάλεσε συγκεκριμένα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ στο Ποτάμι. Θεωρείτε ότι το Ποτάμι πρέπει να παίξει κύριο ρολό σε αυτό το εγχείρημα;
Ο κ. Θεοδωράκης προσκάλεσε συγκεκριμένα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ στο Ποτάμι. Ε, και; Συνέβη. Κατεγράφη. Ποσό μακριά μπορεί να τον πάει, αυτόν και τον καθένα, αυτή η τάση των μετακινουμένων στελεχών;
Καθρέπτης για το ποσό βαθιά είναι η κρίση, πολιτική και πολιτισμική είναι οι συμπεριφορές του πολιτικού δυναμικού και των λοιπών συστημάτων εξουσίας. Γιατί όταν η χώρα τους χρειάστηκε, πολύ απλά, πολλοί απουσίασαν. Η χώρα και όχι μόνο ο Παπανδρέου απαιτούσε μέτωπο που θα την στήριζε απέναντι σε ενδεχόμενο άτακτης χρεοκοπίας, η χώρα είχε ανάγκη από ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, αλλά τότε, άλλοι κρύφτηκαν για να μην εκτεθούν, άλλοι για να διατηρήσουν άφθαρτο το πολίτικο, κοινωνικό και συνδικαλιστικό τους κεφάλαιο και άλλοι προκάλεσαν εκτροπή. Και επειδή ζούμε ακόμη στη χώρα του υπερβατικού, άνετα, μετά τα παραπάνω, κάποιοι γίνονται και υπουργοί Σαμαρά του 4-2-1.
Άρα, αν ο κ. Θεοδωράκης θέλει να φανεί χρήσιμος στον τόπο μας, μπορεί να συμμετάσχει με πρωταγωνιστικό ρόλο στην κατάθεση πολιτικού πλαισίου με πρόταγμα τον απογαλακτισμό του πολιτικού συστήματος και του κράτους από τα πελατειακά κεκτημένα, ώστε να κόψουμε τον ομφάλιο λώρο με τα κατεστημένα και με το σύστημα διαπλοκής.
Μέτωπα προόδου και δημοκρατίας χρειαζόμαστε. Όχι προθέσεις. Όχι άλλη διαίρεση.
4) Πως θα πρέπει να οριοθετηθεί αυτή η νέα Κεντροαριστερά απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και την Νέα Δημοκρατία; Τι πιστεύετε για τον Αλέξη Τσίπρα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη;
Οι τακτικές περί τρίτου εν δυνάμει πόλου που θα είναι ο ρυθμιστής των κυβερνητικών συμμαχιών θα πρέπει να εγκαταλειφθούν ως καταστροφικές για το χώρο, οριστικά.
Η ελληνική μεταρρυθμιστική αριστερά, η ελληνική σοσιαλδημοκρατία, πρέπει να παλέψουν συνειδητά, σε όλο και δυσκολότερες συνθήκες λόγω του ευτελισμού που υφίσταται ο χώρος και από την ισοπεδωτική αντίληψη για τη διαχείριση της εξουσίας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για την ιδεολογική και πολιτική του ηγεμονία.
Θέλουμε να αφήσουμε οριστικά πίσω τις αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση, άρα πρέπει να αλλάξουμε τη χώρα, το πολιτικό της σύστημα, το κράτος, το παραγωγικό της μοντέλο. Τις αντιλήψεις που ήθελαν αριστερή και δίκαιη τη λογική των παροχών με εσωτερικές ανισότητες ανάλογα με τη συνδικαλιστική βαρύτητα και τη συνεχή μετακύλιση του κόστους στις επόμενες γενιές. Θέλουμε να εγγυηθούμε το σεβασμό προς τον πολίτη, ισοτιμία, ισονομία και λογοδοσία.
Θέλουμε μέτωπο απέναντι στο μίσος, το ρατσισμό την ξενοφοβία και τον λαϊκισμό. Το πεδίο των πολιτικών μας και η σκληρή αποδοχή ότι όλα πρέπει να ξεκινήσουν από την αρχή μπορεί σαφώς να μας διαχωρίσει από το προσωρινό δίπολο ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ. Γιατί προοπτικά τα μέτωπα θα αλλάξουν, αριστερά – δεξιά θα κινηθούν οι χώροι. Το πως θα εκφραστούν τελικά, ακόμη εκκρεμεί.
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ας δουν πως μπορούν να γίνουν με βάση τις δικές τους ιδεολογικές και πολιτικές αναφορές περισσότεροι χρήσιμοι στο αύριο της χώρας.
Καθοριστικό θεωρώ το τι θα θέλει η ΝΔ να γίνει. Ένα σύστημα όλων; Και βασιλικών και ακροδεξιών και νεοφιλελεύθερων και Ευρωπαϊκή δεξιά κοντά στο κέντρο; Ή κάτι από όλα αυτά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε το πλιάτσικο στην εξουσία και αυτό δυστυχώς θα τον ακολουθεί ως παρακαταθήκη αντί να συμβάλλει θετικά στο να υπάρξει προοδευτικό μεταρρυθμιστικό δημοκρατικό μέτωπο στη χώρα. Ενδιαφέρον είχε και αυτό θα αναλυθεί δεόντως και το ξέπλυμα του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στη Δεξιά.
Υπάρχει και κάτι ακόμη. Μιλώντας με ειλικρίνεια, επιθυμώ να βλέπω το ΣΥΡΙΖΑ με θετικό μάτι. Ωστόσο, δεν μου το επιτρέπει η πολιτεία της ηγεσία του. Προσπαθώ με κάθε τρόπο να βρω το ιδεολογικό, πολιτικό και κοινωνικό στίγμα και πάντα πέφτω πάνω στο κράτος. Αντιλαμβάνεσθε ότι, κράτος και αριστερά, είναι δύο έννοιες που αν τις βάλεις δίπλα – δίπλα, δεν βγάζεις συμπέρασμα. Πολύ περισσότερο, που η αριστερά, ειδικά μετά από όσα έχουν συμβεί, θα έπρεπε να κάθε τρόπο να έχει μια και μόνη αρχή. Αρχές και κανόνες παντού: υπέρ του πολίτη, υπέρ του δημοσίου συμφέροντος.
Άκουσα πρόσφατα – θα σας την πω περιφραστικά, μια δήλωση έμπειρου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ: δεν βλέπετε ότι παλεύουμε για τους φτωχούς;
Ε, λοιπόν. Δεν το βλέπουμε, γιατί δεν γίνεται. Δυστυχώς, το αντίθετο γίνεται. Τόσο απλά, τόσο καθαρά.
5) Αρκετοί πρώην σύντροφοι σας, βρίσκονται πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτούς θα έπρεπε να απευθυνθεί η νέα Κεντροαριστερά;
Το κάλεσμα αφορά κάθε προοδευτικό πολίτη είτε είναι σπίτι του είτε έχει κομματική αναφορά.
Ίσως όμως, έπρεπε να μας έχει απασχολήσει περισσότερο το ποσό εύκολα μετακινήθηκαν ψηφοφόροι σε καλέσματα εύκολων υποθετικών λύσεων.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ συνειδητά είπε ψέματα. Συνειδητά δίχασε, συνειδητά επένδυσε στο λαϊκισμό.
Από τον άνεργο, τη μητέρα που βλέπει το νοικοκυριό να μην βγαίνει και το νεολαίο που δουλεύει 8ωρο, ενώ πληρώνεται 4ωρο και δεν έχει καμία φωνή εκπροσώπησης, δεν ζητάς το λόγο για τις επιλογές τους. Με αυτούς παρόντες οφείλεις να διαμορφώσεις τις νέες αλλαγές στη χώρα, αλλιώς θα είναι υπόθεση ολίγων, πιθανά των πιο προστατευόμενων. Τα «στελέχη» έτρεξαν να πιάσουν στασίδι στο κράτος, από την διεύθυνση τραπεζών έως μέλη σε ταπεινά Δ.Σ. Αυτή είναι η παρακμή. Αυτό ως φαινόμενο ας το αφήσουμε πίσω οριστικά.