Κεντροαριστερά, σοσιαλδημοκρατία. Πώς; Με ποιους και γιατί;

Του Μάριου Βαβάτσικου

 

Τις τελευταίες μέρες άνοιξε ξανά η κουβέντα για την ανασύσταση του χώρου της κεντροαριστεράς/ σοσιαλδημοκρατίας, με δηλώσεις στελεχών, με κινήσεις προέδρων κλπ.

Με λυπεί το γεγονός πως αυτό ο διάλογος άνοιξε, ύστερα από την εκλογή του κ. Μητσοτάκη στην αρχηγία της ΝΔ. Με αφήνει άφωνο το γεγονός πως η συζήτηση για την κεντροαριστερά έφτασε να γίνεται θέμα «χάριν της δεξιάς». Κρίμα, και γω πίστευα πως όποια συζήτηση επ αυτού εξαρτάται από εμάς, για εμάς, με σκοπό την αναγέννηση ιδεών που θα έχουν στόχο τη χώρα και κατ’ επέκταση τον πολίτη. 

Είπα αναγέννηση ε; Γιατί αναγέννηση και όχι συνέχεια; Αυθόρμητα σε όλους βγαίνει η λέξη «αναγέννηση». Ο λόγος προφανής. Κάπου χάσαμε τον δρόμο. κάπου ο χώρος αυτός που εκφράζονταν κυρίως απ το ΠΑΣΟΚ, ξέφυγε. Αιτία, δεν είναι η πτώση του Παπανδρέου. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως εσωκομματικό πρόβλημα ή/και ως ένα θέμα που δεν είναι της ώρας να συζητηθεί. Γιατί αυτό που προέχει πάνω απ΄ όλα είναι να μείνουν έξω οι όποιες αντιπαραθέσεις και επιτέλους να μιλήσουμε πολιτικά και μόνο πολιτικά.  Βασική αιτία της λοξοδρόμησης σήμερα είναι η συνεργασία με την ΝΔ και τον Α. Σαμαρά. Και δεν αναφέρομαι στην συνεργασία για την ύπαρξη μίας κυβέρνησης έτσι ώστε η χώρα να μπορέσει να συνεχίσει την πορεία της προς την έξοδο απ την κρίση. Αναφέρομαι, στην άνευ όρων στήριξη του Α. Σαμαρά και της ΝΔ υπό την καθοδήγηση του Μπαλτάκου. Αναφέρομαι στο γεγονός ότι ο χώρος αυτός συγκυβέρνησε μία 2ετία (2012-2014), χωρίς να θέτει ούτε ένα βέτο στις προθέσεις  του πιο σκληρού (δημοκρατικά) δεξιού πολιτικού που γνώρισε η χώρα στην μεταπολίτευση. Το ΠΑΣΟΚ έμπαινε σε μία συγκυβέρνηση έχοντας στην πλάτη του κοινωνικές κατακτήσεις χρόνων. Κατακτήσεις, όπου ακόμα και μέσα στην κρίση, ακόμα και μέσα από μνημόνια μπόρεσε να τις διασώσει. Τελικά ο φόβος των κατακτήσεων αυτών δεν ήταν η τρόϊκα, αλλά η ίδια η ΝΔ. το 2012 η χώρα έμπαινε σε μία νέα πορεία έχοντας οι πολίτες στην πλάτη τους, ακόμα κρατήσει κεκτημένα, όπως ο κατώτατος μισθός στα 751 ευρώ, 12.000 αφορολόγητο, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, δικαιώματα κατά την απόλυσή του. Βασικά αγαθά που παρείχε η κεντροαριστερά και το ΠΑΣΟΚ σε αυτή τη χώρα. Βασικά αγαθά που ο Γ.Α. Παπανδρέου μπόρεσε, με αγώνα, να τα κρατήσει και το πέτυχε. Το ΠΑΣΟΚ το 2012 μπαίνει στην συγκυβέρνηση έχοντας στην πλάτη του βασικές μεταρρυθμίσεις που βασίζονται στο τετράπτυχο της σοσιαλδημοκρατίας αξιοκρατία-ισότητα-δικαιοσύνη-διαφάνεια. Το ΠΑΣΟΚ το 2012 κουβαλούσε αγώνες από την περίοδο του Γ.Α. Παπανδρέου, για την ενίσχυση της αξιοκρατίας και της διαφάνειας με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Αγώνες για δικαιοσύνη, με εισοδηματική φορολογική κλίμακα, με φορολόγηση των offshore εταιριών, με έλεγχο στα ιδιωτικά Μ.Μ.Ε. και τα θαλασσοδάνεια τους, με αναδιάταξη του Δημοσίου χωρίς να θίγεται κανείς και κανένα κοινωνικό αγαθό (απογραφή ΔΥ χωρίς απολύσεις αυτών, εκσυγχρονισμός της ΕΡΤ κλπ). Τέλος, το ΠΑΣΟΚ στις πλάτες του είχε και μία ακόμη μεγάλη κληρονομιά, από τον Γ.Α. Παπανδρέου. Ανακεφαλαιοποίηση με μετοχές του Ελληνικού Δημοσίου. Τομή για τις τράπεζες, τομή και για το τραπεζικό κατεστημένο. 

Έχοντας, όλα αυτά στις πλάτες του ΠΑΣΟΚ συγκυβέρνησε 2 χρόνια με την ΝΔ. συγκυβέρνησε 2 χρόνια με όλους αυτούς που σήμερα μιλάνε εις το όνομα της σοσιαλδημοκρατίας (δεν εξαιρώ και την ΔΗΜΑΡ). Συγκυβέρνησε με όρους σκληρής δεξιάς πολιτικής. Με τους όρους του Α. Σαμαρά. Σήμερα εν έτει 2016  η χώρα, και με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ, στέκεται και υπολειτουργεί, χωρίς οι πολίτες της να έχουν ως βάση κανένα από τα προαναφερθέντα κεκτημένα, καμία κατάκτηση από τις προαναφερθείσες.

Σε αυτό το γεγονός, συνέβαλε και η σημερινή πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Γεννηματά, ως υπουργός της συγκυβέρνησης αυτής. 

Επομένως, κεντροαριστερά και σοσιαλδημοκρατία χωρίς αυτοκριτική δεν γίνεται. Χωρίς ανθρώπους που την πιστεύουν στην πράξη δεν γίνεται. Με νοσταλγούς του κ. Μητσοτάκη και της ΝΔ, δεν γίνεται. Ή έστω, αν γίνει, θα αποτελέσει μία φούσκα ιδεολογική η οποία μετά από καιρό θα σκάσει. 

Ναι στην συνεργασία όλων των χώρων που βρίσκονται στον χώρο της κεντροαριστεράς, αλλά με όρους. 

Ναι στην δημιουργία ενός ενιαίου χώρου, αλλά σε καθαρή πολιτική βάση. Ναι στην συζήτηση, κάθε μέρα και όχι όταν αρχίζει να διαφαίνεται δημοσκοπική πτώση.

Εμείς, είμαστε εδώ. Ανοιχτοί να συζητήσουμε το μέλλον αυτού του χώρου. Ήμασταν από τον Νοέμβριο του 2014 όταν ζητάγαμε με ανοιχτή επιστολή στον Βενιζέλο συνέδριο για την ανασύσταση του δημοκρατικού τόξου. 

Είμαστε πάντα στο τραπέζι του διαλόγου, μόνοι μας και περιμένουμε. Είμαστε από την ημέρα της δημιουργίας του ΚΙΝΗΜΑτος Δημοκρατών Σοσιαλιστών, την 3^η του Γενάρη.

Σε μικροπολιτικές και σε προσχώματα όμως δεν μπορούμε να συναινέσουμε. Δεν κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω στα ιδεολογικά μας «πιστεύω». Η σοσιαλδημοκρατία  πρέπει να στηθεί με αρχές και αξίες. Πρέπει να στηθεί με το τετράπτυχο

ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ-ΙΣΟΤΗΤΑ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ-ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ