ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Δ. ΝΤΟΥΚΑΣ
Μαθητής
Όταν η κυβέρνηση του Γιώργου Α. Παπανδρέου ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας επέλεξε να πει αλήθειες, επέλεξε να διατυπώσει τα πράγματα όπως είναι και να παλέψει για την αλλαγή στην χώρα μας. Βρέθηκε απέναντι στο δίλλημα ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε. Η πενταετής διακυβέρνηση της δεξιάς είχε φέρει το έλλειμμα στο 16%(!) του Α.Ε.Π. και είχε αυξήσει το χρέος κατά 100 δις ευρώ. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, οι οποίοι, ως επί το πλείστον, άνηκαν στην δεξιά, είχαν απέναντί τους τα ψεύτικα ελληνικά στατιστικά στοιχεία, την χρηματοπιστωτική κρίση που είχε μεταφερθεί από τις Η.Π.Α. στην Ευρώπη, και έναν Έλληνα πρωθυπουργό που βρισκόταν στην αντίπερα πολιτική όχθη.
Η ελληνική κυβέρνηση του 2010 είχε να αντιμετωπίσει τα χρόνια προβλήματα του ελληνικού κράτους και της διοίκησης, ενώ παράλληλα είχε απέναντί της τους Ευρωπαίους, οι οποίοι έψαχναν έναν αποδιοπομπαίο τράγο να μεταθέσουν τις ευθύνες, και τις αμείλικτες αγορές να μην εμπιστεύονται, και να μην δανείζουν την Ελλάδα. Έτσι, ο Γιώργος Α. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του, αναγκάστηκαν να υπογράψουν το πρώτο μνημόνιο για να αποφευχθεί μια βίαιη χρεοκοπία. Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου αναγκάστηκε να αναλάβει ένα τεράστιο προσωπικό κόστος για να σωθεί η χώρα. Όμως, ο Γιώργος Α. Παπανδρέου πάλεψε. Πάλεψε αλλάζοντας το μοντέλο των ΟΤΑ. Πάλεψε ανεξαρτητοποιώντας υπηρεσίες προς όφελος της διαφάνειας και της αξιοκρατίας. Πάλεψε θεσμοθετώντας τις ηλεκτρονικές προμήθειες και την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, μειώνοντας την σπατάλη στο δημόσιο και δημιουργώντας ηλεκτρονικούς θεσμούς που θα βοηθήσουν τον πολίτη και θα κάνουν την δημόσια διοίκηση να βρίσκεται δίπλα του και όχι απέναντί του. Πάλεψε προωθώντας την διαφάνεια και την διαύγεια σε όλους τους τομείς. Πάλεψε για να γίνονται οι προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ και όχι μέσω των κομματικών μηχανισμών για να βολέψουμε τα «δικά μας παιδιά». Τα έβαλε με κάθε λογής συμφέροντα, οικονομικά, πολιτικά, δημοσιογραφικά προς όφελος του πολίτη. Αυτό και πλήρωσε. Με το κίνημα των «Αγανακτισμένων» οι οποίοι, κάθε άλλο παρά ανεξάρτητοι ήταν, αφού αποχώρησαν με την ανατροπή του. Το πλήρωσε με την εξύβριση του Προέδρου της Δημοκρατίας την 28η Οκτωβρίου 2011. Το πλήρωσε με την δριμεία κριτική από όλα τα ΜΜΕ καθ’όλη την διάρκεια της θητείας του.
Το 2011, πρότεινε δημοψήφισμα θέλοντας να χρησιμοποιήσει την άμεση δημοκρατία. Πρότεινε να βάλει τον πολίτη στον προσκήνιο και να αποφασίσει ο λαός για την δεύτερη δανειακή σύμβαση. Όμως και πάλι συμφέροντα εντός και εκτός της χώρας, εντός και εκτός του Κινήματος ανέλαβαν δράση και συνεργαζόμενα σωστά τον ανέτρεψαν με αποστασία. Δεν κυνήγησε την παραμονή στην εξουσία. Δεν κυνήγησε την καρέκλα. Ήξερε πως τα πράγματα είναι τεταμένα και, ως δημοκράτης, προτίμησε να διαφυλάξει την δημοκρατία αποχωρώντας χωρίς τερτίπια.
Μετά από τρία χρόνια, το ΠΑΣΟΚ και η ευρύτερη προοδευτική, σοσιαλιστική παράταξη έχουν γίνει αποκούμπι μιας δεξιάς που θρέφει ναζιστικές και ρατσιστικές συμπεριφορές. Με την ηγεσία του Κινήματος να έχει παραδώσει αξίες, ιδέες, ιδανικά, οράματα για μια «καρέκλα». Με την ηγεσία του Κινήματος να έχει ως πολιτικό πρόταγμα μια κανονικότητα, έναν πρακτικό πραγματισμό. Με την ηγεσία του Κινήματος να έχει απομακρυνθεί από την βάση. Με την ηγεσία του Κινήματος να προσπαθεί να μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ σε κάτι άλλο από αυτό που είναι, διαγράφοντας, ουσιαστικά, όλους τους αγώνες για την εθνική ανεξαρτησία, την λαϊκή κυριαρχία και την κοινωνική απελευθέρωση.
Με την πρότασή του ο Γιώργος Α. Παπανδρέου συγκρούεται με αυτόν τον πρακτικό πραγματισμό ζητώντας διάλογο για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ από την βάση, με την βάση, για την βάση. Ζητά για ακόμη μια φορά την επανάσταση του αυτονόητου. Ζητά διάλογο μέσα στο Κίνημα και συνέδριο ΠΑΣΟΚ για όλους και για όλα, διάλογο για τον επαναπροσδιορισμό των στόχων, των προταγμάτων, και των θέσεων του Κινήματος. Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου ζητά να ενώσουμε ξανά τις διαχρονικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ για μια νέα αλλαγή. Για την δική μας αλλαγή, που θα συγκρουστεί με συμφέροντα, εξουσίες και κατεστημένες αντιλήψεις παλεύοντας για μια προοδευτική κοινωνία, για τον σοσιαλισμό.
Αυτή η σύγκρουση του Γιώργου Α. Παπανδρέου με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι σύγκρουση προσώπων, ούτε σύγκρουση συμφερόντων. Είναι μια σύγκρουση αντιλήψεων για το μέλλον της χώρας και της Ευρώπης. Είναι η σύγκρουση της προόδου με την συντήρηση, της ελευθερίας με την καταπίεση. της ευμάριας με τον μαρασμό.
Η ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ ισοδυναμεί με την ανασυγκρότηση της χώρας. Η μεγάλη, η πλειοψηφική, η δημοκρατική, η προοδευτική, η σοσιαλιστική παράταξη του Ελευθερίου Βενιζέλου, του Γεωργίου Παπανδρέου, του Ανδρέα Παπανδρέου δεν χωράει ούτε στο 8% της Ελιάς ούτε στο σχήμα της ΔΗΠΑΡ που προωθείτε από την ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Δεν χρειαζόμαστε έναν τρίτο πόλο ο οποίος θα αποτελεί εταίρο σε κυβερνήσεις δεξιές ή αριστερές. Δεν είμαστε απλώς κάποιοι που θα βοηθούν τον ένα ή τον άλλον. Έχουμε σταθερές αξίες, ιδέες και αρχές.
Παλεύουμε για μια προοδευτική, σοσιαλιστική, δημοκρατική δύναμη απέναντι στην συντηρητική παράταξη που θα προωθεί την εμβάθυνση της δημοκρατίας, την δημιουργία, την πρόοδο και την συνεχή αλλαγή προς το καλύτερο. Αμβλύνοντας τις κοινωνικές ανισότητες μέσα από ένα αξιοκρατικό σύστημα που θα ανταμείβει όλους τους άξιους μεριμνώντας για ίσες ευκαιρίες προς όλους, παλεύοντας για μια ελεύθερη κοινωνία με τον πολίτη στο προσκήνιο.
Διαχρονικά, το ΠΑΣΟΚ πάλεψε για την εργατιά, τους φοιτητές, τους μαθητές, τους αδύναμους της κοινωνίας μας, πάλεψε για την δημοκρατία, την πρόοδο και τον σοσιαλισμό. Είναι στο χέρι μας. Θέλουμε μια πελατειακή χώρα σε μια δήθεν κανονικότητα με ελλείμματα, σαθρούς δημοκρατικούς θεσμούς και πελατειακές σχέσεις πολιτικών και πολιτών; Ή θέλουμε μια Ελλάδα ισχυρή, προοδευτική, φιλελεύθερη, με στέρεες δημοκρατικές βάσεις, μια Ελλάδα κοινωνική, μια Ελλάδα σοσιαλιστική. Ας επιλέξουμε
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Δ. ΝΤΟΥΚΑΣ
Μαθητής
Η ελληνική κυβέρνηση του 2010 είχε να αντιμετωπίσει τα χρόνια προβλήματα του ελληνικού κράτους και της διοίκησης, ενώ παράλληλα είχε απέναντί της τους Ευρωπαίους, οι οποίοι έψαχναν έναν αποδιοπομπαίο τράγο να μεταθέσουν τις ευθύνες, και τις αμείλικτες αγορές να μην εμπιστεύονται, και να μην δανείζουν την Ελλάδα. Έτσι, ο Γιώργος Α. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του, αναγκάστηκαν να υπογράψουν το πρώτο μνημόνιο για να αποφευχθεί μια βίαιη χρεοκοπία. Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου αναγκάστηκε να αναλάβει ένα τεράστιο προσωπικό κόστος για να σωθεί η χώρα. Όμως, ο Γιώργος Α. Παπανδρέου πάλεψε. Πάλεψε αλλάζοντας το μοντέλο των ΟΤΑ. Πάλεψε ανεξαρτητοποιώντας υπηρεσίες προς όφελος της διαφάνειας και της αξιοκρατίας. Πάλεψε θεσμοθετώντας τις ηλεκτρονικές προμήθειες και την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, μειώνοντας την σπατάλη στο δημόσιο και δημιουργώντας ηλεκτρονικούς θεσμούς που θα βοηθήσουν τον πολίτη και θα κάνουν την δημόσια διοίκηση να βρίσκεται δίπλα του και όχι απέναντί του. Πάλεψε προωθώντας την διαφάνεια και την διαύγεια σε όλους τους τομείς. Πάλεψε για να γίνονται οι προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ και όχι μέσω των κομματικών μηχανισμών για να βολέψουμε τα «δικά μας παιδιά». Τα έβαλε με κάθε λογής συμφέροντα, οικονομικά, πολιτικά, δημοσιογραφικά προς όφελος του πολίτη. Αυτό και πλήρωσε. Με το κίνημα των «Αγανακτισμένων» οι οποίοι, κάθε άλλο παρά ανεξάρτητοι ήταν, αφού αποχώρησαν με την ανατροπή του. Το πλήρωσε με την εξύβριση του Προέδρου της Δημοκρατίας την 28η Οκτωβρίου 2011. Το πλήρωσε με την δριμεία κριτική από όλα τα ΜΜΕ καθ’όλη την διάρκεια της θητείας του.
Το 2011, πρότεινε δημοψήφισμα θέλοντας να χρησιμοποιήσει την άμεση δημοκρατία. Πρότεινε να βάλει τον πολίτη στον προσκήνιο και να αποφασίσει ο λαός για την δεύτερη δανειακή σύμβαση. Όμως και πάλι συμφέροντα εντός και εκτός της χώρας, εντός και εκτός του Κινήματος ανέλαβαν δράση και συνεργαζόμενα σωστά τον ανέτρεψαν με αποστασία. Δεν κυνήγησε την παραμονή στην εξουσία. Δεν κυνήγησε την καρέκλα. Ήξερε πως τα πράγματα είναι τεταμένα και, ως δημοκράτης, προτίμησε να διαφυλάξει την δημοκρατία αποχωρώντας χωρίς τερτίπια.
Μετά από τρία χρόνια, το ΠΑΣΟΚ και η ευρύτερη προοδευτική, σοσιαλιστική παράταξη έχουν γίνει αποκούμπι μιας δεξιάς που θρέφει ναζιστικές και ρατσιστικές συμπεριφορές. Με την ηγεσία του Κινήματος να έχει παραδώσει αξίες, ιδέες, ιδανικά, οράματα για μια «καρέκλα». Με την ηγεσία του Κινήματος να έχει ως πολιτικό πρόταγμα μια κανονικότητα, έναν πρακτικό πραγματισμό. Με την ηγεσία του Κινήματος να έχει απομακρυνθεί από την βάση. Με την ηγεσία του Κινήματος να προσπαθεί να μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ σε κάτι άλλο από αυτό που είναι, διαγράφοντας, ουσιαστικά, όλους τους αγώνες για την εθνική ανεξαρτησία, την λαϊκή κυριαρχία και την κοινωνική απελευθέρωση.
Με την πρότασή του ο Γιώργος Α. Παπανδρέου συγκρούεται με αυτόν τον πρακτικό πραγματισμό ζητώντας διάλογο για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ από την βάση, με την βάση, για την βάση. Ζητά για ακόμη μια φορά την επανάσταση του αυτονόητου. Ζητά διάλογο μέσα στο Κίνημα και συνέδριο ΠΑΣΟΚ για όλους και για όλα, διάλογο για τον επαναπροσδιορισμό των στόχων, των προταγμάτων, και των θέσεων του Κινήματος. Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου ζητά να ενώσουμε ξανά τις διαχρονικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ για μια νέα αλλαγή. Για την δική μας αλλαγή, που θα συγκρουστεί με συμφέροντα, εξουσίες και κατεστημένες αντιλήψεις παλεύοντας για μια προοδευτική κοινωνία, για τον σοσιαλισμό.
Αυτή η σύγκρουση του Γιώργου Α. Παπανδρέου με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι σύγκρουση προσώπων, ούτε σύγκρουση συμφερόντων. Είναι μια σύγκρουση αντιλήψεων για το μέλλον της χώρας και της Ευρώπης. Είναι η σύγκρουση της προόδου με την συντήρηση, της ελευθερίας με την καταπίεση. της ευμάριας με τον μαρασμό.
Η ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ ισοδυναμεί με την ανασυγκρότηση της χώρας. Η μεγάλη, η πλειοψηφική, η δημοκρατική, η προοδευτική, η σοσιαλιστική παράταξη του Ελευθερίου Βενιζέλου, του Γεωργίου Παπανδρέου, του Ανδρέα Παπανδρέου δεν χωράει ούτε στο 8% της Ελιάς ούτε στο σχήμα της ΔΗΠΑΡ που προωθείτε από την ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Δεν χρειαζόμαστε έναν τρίτο πόλο ο οποίος θα αποτελεί εταίρο σε κυβερνήσεις δεξιές ή αριστερές. Δεν είμαστε απλώς κάποιοι που θα βοηθούν τον ένα ή τον άλλον. Έχουμε σταθερές αξίες, ιδέες και αρχές.
Παλεύουμε για μια προοδευτική, σοσιαλιστική, δημοκρατική δύναμη απέναντι στην συντηρητική παράταξη που θα προωθεί την εμβάθυνση της δημοκρατίας, την δημιουργία, την πρόοδο και την συνεχή αλλαγή προς το καλύτερο. Αμβλύνοντας τις κοινωνικές ανισότητες μέσα από ένα αξιοκρατικό σύστημα που θα ανταμείβει όλους τους άξιους μεριμνώντας για ίσες ευκαιρίες προς όλους, παλεύοντας για μια ελεύθερη κοινωνία με τον πολίτη στο προσκήνιο.
Διαχρονικά, το ΠΑΣΟΚ πάλεψε για την εργατιά, τους φοιτητές, τους μαθητές, τους αδύναμους της κοινωνίας μας, πάλεψε για την δημοκρατία, την πρόοδο και τον σοσιαλισμό. Είναι στο χέρι μας. Θέλουμε μια πελατειακή χώρα σε μια δήθεν κανονικότητα με ελλείμματα, σαθρούς δημοκρατικούς θεσμούς και πελατειακές σχέσεις πολιτικών και πολιτών; Ή θέλουμε μια Ελλάδα ισχυρή, προοδευτική, φιλελεύθερη, με στέρεες δημοκρατικές βάσεις, μια Ελλάδα κοινωνική, μια Ελλάδα σοσιαλιστική. Ας επιλέξουμε
Μαθητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.