Είναι δε αποτέλεσμα της πολιτικής, κοινωνικής και εκλογικής συρρίκνωσης του ΠΑΣΟΚ που από κυβερνητικό κόμμα το 2011, σήμερα κινείται στα πρόθυρα της Κοινοβουλευτικής επιβίωσης.
Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι παρά τις προσπάθειες να παρουσιαστεί ως κάτι τέτοιο, αυτό δεν μπορεί να βαφτιστεί επιτυχία.
Γιατί επιτυχία αποτελεί να έχεις να παρουσιάσεις ένα καλύτερο αποτέλεσμα συγκρινόμενο με αυτό που παρέλαβες και όχι με το μηδέν. Αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο, κανείς δεν θα έθετε τίποτα απ όσα τίθενται σήμερα.
Σήμερα αντιθέτως επιχειρείται μια αντι - καταστατική και πρωτόγνωρη για την πολιτική ιστορία της χώρας μας, διάλυση μιας παράταξης μέσω της προσχώρησης του ΠΑΣΟΚ σε άλλο πολιτικό σχηματισμό.
Τίθεται μάλιστα για το σκοπό αυτό και το ψευτοδίλημμα «μικρό ΠΑΣΟΚ» ή «μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη».
Ψευτοδίλημμα γιατί μεγάλη Δημοκρατική παράταξη προϋποθέτει πρόσθεση δυνάμεων στις ήδη υπάρχουσες και ιστορικά εκφραζόμενες από το ΠΑΣΟΚ. Από πού προκύπτει ότι στις διαδικασίες της ΔΗΠΑΡ, μετέχουν και πρόσωπα που δεν είναι ή δεν ήταν ΠΑΣΟΚ;
Μεγαλύτερη Δημοκρατική παράταξη επίσης από το ΠΑΣΟΚ σημαίνει αυτό να επιβεβαιώνεται και στην κάλπη, μόνο που στην κάλπη το ΠΑΣΟΚ πήρε τις διπλάσιες ψήφους από την «Ελιά».
Αυτό που είναι απολύτως κατανοητό, είναι πως τα ζητήματα ματαίως επιθυμούν κάποιοι να τα ανάγουν σε προσωπικό επίπεδο. Είναι βαθύτατα πολιτικά.
Άλλωστε, η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών που έχουν απομείνει, είτε βρέθηκαν κοντά στον σημερινό Πρόεδρο, εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους για το μέλλον της παράταξης εδώ και καιρό και ταυτίζονται επί της ουσίας με τους προβληματισμούς της βάσης.
Δυστυχώς όμως ένας στενός κύκλος πέριξ της ηγεσίας, που αδυνατεί να αναπτύξει πολιτικούς δεσμούς με την βάση του κινήματος, πόσο δε με τμήματα της κοινωνίας, χρησιμοποιεί ένα ιστορικό κόμμα ως προσωπική – ιδιοκτησιακή υπόθεση παρά την πλήρη κατάρρευση στην οποία το έχει φέρει.
Επικαλείται δε μια επίπλαστη ενότητα, ανακαλυφθείσα το 2014, προ του κινδύνου απώλειας αξιωμάτων, που δεν εδράζεται σε καμιά κοινή πεποίθηση, σε καμιά κοινή αξία, σε καμία συλλογική λειτουργία, που ενοχοποιεί και καθυβρίζει οποιαδήποτε διαφορετική φωνή, άλλοτε ως «καλικάντζαρούς» άλλοτε ως «φαντάσματα», άλλοτε θέτοντας αμφιβολία για τις επιλογές μελών του κόμματος πίσω από τα παραβάν.
Για να τελειώνουμε, με υποτιμητικές συμπεριφορές για την ιστορία του χώρου, ο καθένας μας κρίνεται για αυτά που κάνει μπροστά από το παραβάν, δημόσια και ανοιχτά, εκεί που καταθέτει τις θέσεις του και από την αγωνία όχι της προσωπικής του διάσωσης αλλά της αξιοπρέπειας της παράταξης.
Αν η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είχε εμπιστοσύνη στις εκτιμήσεις της, στην εμπιστοσύνη των μελών και των φίλων στους χειρισμούς της και όσοι διαφωνούν ανήκουν στη σφαίρα της μειοψηφίας και των «ταραχοποιών» θα είχε πάει ήδη στη βάση του κινήματος για να το επιβεβαιώσει.
Αντ’ αυτού όμως επιλέγει την κατάργηση του ΠΑΣΟΚ στα μουλωχτά, μέσα από θολές διαδικασίες;
Συντάσσομαι με την πρόταση του πρώην Προέδρου και Πρωθυπουργού, Γιώργου Α. Παπαναδρέου, με την θέση αρκετών Βουλευτών και μελών της Κ.Π.Ε του ΠΑΣΟΚ, με τις Νομαρχιακές μας οργανώσεις και τα εκατοντάδες στελέχη μας που ζητούν άμεσα ένα καθαρό συνέδριο ΠΑΣΟΚ που θα τα συζητήσουμε όλα. Μια πρόταση λυτρωτική που μπορεί να απελευθερώσει δυνάμεις και να δώσει προοπτική στο κίνημα μας.
Με όσους πιστεύουν ότι τη λύση έχει δικαίωμα και μπορεί να τη δώσει η βάση. Με αυτούς που δεν πιστεύουν ότι τα μέλη και οι φίλοι του κινήματος είναι παράγοντες αποσταθεροποίησης. Με αυτούς που δεν βολεύονται με ένα μικρό και «εύχρηστο» ΠΑΣΟΚ της νεκρικής σιωπής και του «ήρεμου θανάτου».
Οδυσσέας Κορακίδης
Μέλος Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.