Η ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΜΑΣ!!!

Όλο και κάτι ακούγεται για προσέγγιση Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ) και ΣΥΡΙΖΑ. Θ' αναρωτηθεί κανείς γιατί;; Τους έπιασε ο πόνος να σώσουν τη χώρα;;; Δηλαδή τι σημαίνει να πηγαίνει κάποιο κόμμα ή κάποια δια βίου "στελέχη" από τη μια μεριά στην άλλη. Πότε εδώ και πότε εκεί!
Δηλαδή, θα ξανασυναντηθούν οι παλιοί σύντροφοι;;; Και γιατί να μην βρεθούν ξανά;;; Μπορεί να τσακώνονται, να βρίζονται να ρίχνουν ξύλο...
Άκουσα τον Στρατούλη να λέει" "Είμαστε δημοκρατικό κόμμα και μπορεί να ακούγονται διαφορετικές απόψεις"!!! Μα το θέμα είναι ότι π.χ. στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει πανσπερμία απόψεων, θέσεων και δηλώσεων. Ο καθένας λέει ό,τι θέλει, όποτε θέλει και μετά βγαίνει ο Τσίπρας και τοποθετείται. Μα είναι δυνατόν να ρίχνουν δίχτυα κι όποιον πιάσουν;;; Υπάρχουν πολλά καίρια ζητήματα στα οποία κανείς πλέον δεν ξέρει ποια είναι η θέση τους...

Όμως δεν έχουμε καταλάβει (ή μάλλον το ξέρουμε) ποιος είναι ο εχθρός τους!
Η λεγόμενη παραδοσιακή αριστερά έχει αρχίσει να τρέμει, διότι το παιχνίδι μπορεί να χαθεί...
Αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα είναι μια ευκαιρία για τη χώρα ν' ανασάνει από το σφιχταγκάλιασμα όλων αυτών που χρόνια τώρα έχουν τον μονόδρομο του "ορθού λόγου", έχουν "αγωνιστικές" περγαμηνές, είναι κυνηγημένοι, αλλά και δεν έπαψαν ποτέ να έχουν στο στόχαστρο τους ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, τον Γεώργιο, τον Ανδρέα, τον Γιώργο!!!
Έχουν την πεποίθηση τώρα ότι μετά τα Μνημόνια "εξαφάνισαν" από το πολιτικό προσκήνιο εκείνους που τους ενοχλούσαν.
Κάνουν μεγάλο λάθος.
Κι όταν βλέπω τους Συριζαίους χαιρέκακα να πανηγυρίζουν για το γεγονός ότι είναι στην επικαιρότητα ως "αξιωματική αντιπολίτευση", τόσο νιώθω αμήχανος για τον κόσμο που με αγαθή προαίρεση πείθονται στα λαϊκίστικα συνθήματα του Τσίπρα και των στελεχών του.
Είναι και το ΚΚΕ που με το προπέτασμα των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ έχει αρχίσει να ζορίζεται γιατί βλέπει ότι χάνει έδαφος και φυσικά αντιλαμβάνεται ότι η ενδεχόμενη συνεργασία ή επανένωση ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ θα του δημιουργήσει πρόβλημα.
Είναι φανερό ότι πιέζουν και τις καταστάσεις για να "εισπράξουν τις ανάλογες αντιδράσεις από την πλευρά της κρατικής εξουσίας. Και ο χορός καλά κρατεί.
Πού οδηγούμαστε;;;
Τι λέει η λογική;;
Υπάρχει λογική;;
Ο Μαρξ μπορεί να έχει ακόμη λόγο στις σημερινές συνθήκες;;;
Οι Συριζαίοι κι εκείνοι της ΔΗΜΑΡ εξακολουθούν να είναι μαρξιστές;;;
Πιστεύουν ότι ακόμη ενεργούν στη βάση της κατηγορικής εντολής του Μαρξ;;;
Εξακολουθούν να πιστεύουν ότι τα ζωτικά προβλήματα για την απελευθέρωση και την επιβίωση της Ευρώπης (ο Τσίπρας στην Αμερική έδειξε ότι ενδιαφέρεται όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη...),μπορούν να λυθούν μόνον εφόσον καταργηθεί ο καπιταλισμός;;

Ν.ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ
http://nikoslagadinos.blogspot.gr