Μια παρασιτική οικονομία, που βάφτιζε ελληνική τη φέτα, ελληνικό το κρασί, τα οποία έρχονταν από γειτονικές χώρες. Μια παρασιτική οικονομία, που δεν οργάνωνε τους Συνεταιρισμούς, με αποτέλεσμα να πουλάμε το λάδι στους Ιταλούς χύμα. Μια παρασιτική οικονομία, που βασίστηκε στις επιδοτήσεις και στα επιδόματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να αγοράζουμε από τα δικά τους μεγαθήρια και σούπερ μάρκετ.
Μια συγκεντρωτική παιδεία που σιτίζεται από το κράτος, αλλά μικρή σχέση έχει με το να εφοδιάζει τα παιδιά μας σε μια δύσκολη παγκόσμια αγορά.
Ένα παρασιτικό σύστημα πρόνοιας, που τρέφεται από τις υπερτιμολογήσεις φαρμάκων, την υπερσυνταγογραφία και τόσα άλλα, που όμως φουσκώνουν τις τσέπες των φαρμακοβιομηχανιών και κάποιων μεγαλογιατρών, σε βάρος των συντάξεων, των συνταξιούχων και της υγείας του πολίτη.
Είμαστε από τις πιο εξαρτημένες χώρες στο πετρέλαιο. Πού ήταν τόσα χρόνια η πράσινη ενέργεια; Πού ήταν οι έρευνες για το φυσικό αέριο, που τώρα ξεκινήσαμε; Ή μήπως ο τουρισμός μας βασιζόταν σε ελληνική παραγωγή; Περισσότερο βασιζόταν στο «τσάμπα» του ήλιου, της θάλασσας και του αρχαίου πολιτισμού. Αλλά στη σημερινή ελληνική παραγωγή, διατροφή, γεωργία ή και στον πολιτισμό μας, πού είναι η προστιθέμενη αξία;
Η εξάρτηση είναι και το πελατειακό πολιτικό σύστημα. Ένα σύστημα, που εξέθρεψε την αντίληψη ότι μόνο στο Δημόσιο ψάχνουμε για δουλειά. Και αυτό, με μέσο, με μεσάζοντα. Δηλαδή εξαρτημένα, πελατειακά, όχι βάσει των δικών μας ικανοτήτων. Χωρίς αξιοκρατία.
Αυτό το όραμα δώσαμε στους νέους μας; Τους είπαμε να μην σταθούν στις δικές τους δυνάμεις, αλλά να παραμείνουν εξαρτημένοι από κάθε κόμμα, με «δάνειες» δυνάμεις;
Ή μήπως την ευκολία να λεηλατούμε τη δημόσια περιουσία, χωρίς διαφάνεια, χωρίς αποτέλεσμα, αλλά προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων, ισχυρών και πελατειακών;
Ή μήπως τα «θαλασσοδάνεια» των Τραπεζών προς τα μέσα ενημέρωσης; Οι εκβιασμοί κάποιων εκδοτών, που ζουν λάθρα, επιβιώνουν με δανεικά και παρανομούν, αλλά κανένας, μα κανένας δικαστής δεν τολμά να τους ακουμπήσει;
Να πω κι άλλα; Από παραδείγματα βρίθουμε. Αυτή είναι η βαθύτερη πραγματικότητα της εξάρτησης, αγαπητοί συνάδελφοι. Είναι ο πολιτισμός της εξάρτησης. Και αυτόν πρέπει να απορρίψουμε. Αυτόν πρέπει να ανατρέψουμε, ριζοσπαστικά, επαναστατικά.
Μια επανάσταση στον πολιτισμό και στην πολιτική μας παιδεία. Μια επανάσταση Δημοκρατίας. Δεν μπορούμε να έχουμε ως διεκδίκηση να διατηρηθεί ο ομφάλιος λώρος της κοινωνίας με ένα κράτος πελατειακό ή μια Ευρώπη που επιδοτεί. Αυτή δεν είναι ούτε αριστερή, ούτε προοδευτική πολιτική. Είναι βαθιά αντιδημοκρατική και εξαρτησιακή.
Εμείς καλούμαστε να απελευθερώσουμε τις πιο δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας ακριβώς από αυτή τη γραφειοκρατική, κρατικίστικη, πελατειακή σπατάλη και εξάρτηση. Αγαπητοί συνάδελφοι, σας ρωτώ: αυτή είναι διεθνής συνωμοσία; Μήπως γι' αυτά, όπως και για τη διαφθορά, φταίει κάποιος κακός ξένος; Φταίει κάποιος «βάρβαρος», όπως κάποιοι διατείνονται; Αν ήταν έτσι, η λύση θα ήταν ξεκάθαρη. Να πετάξουμε έξω τους συνωμότες, να πάρουμε τα όπλα εναντίον των βαρβάρων. Να πούμε το «όχι» και να ρίξουμε τους κατακτητές μας στη θάλασσα. Τόσο απλά.
Όχι, συνάδελφοι της παραδοσιακής Αριστεράς. Ο εχθρός δεν είναι κάπου έξω. Και αν υπάρχουν εχθροί, τις δικές μας αδυναμίες, τις δικές μας εξαρτήσεις εκμεταλλεύονται. Ο εχθρός στον κόρφο μας είναι, ο εχθρός μέσα μας είναι, ο βάρβαρος είναι εντός των τειχών. Και αυτός είναι ο τρίτος, ο πιο δύσκολος και ο πιο κρίσιμος πόλεμος που δίνουμε για την ανεξαρτησία και αυτονομία μας.
Να φτιάξουμε επιτέλους κράτος. Ένα κράτος χωρίς σπατάλη, χωρίς πελατειακές εξαρτήσεις. Ένα κράτος αξιών και θεσμών, που εγγυάται δικαιοσύνη, διαφάνεια και ισονομία.''
Απόσπασμα από: Ομιλία του Γιώργου Α. Παπανδρέου κατά τη συζήτηση του Σ/Ν του Υπουργείου Οικονομικών
Αίθουσα Ολομέλειας, Βουλή, 12 Φεβρουαρίου 2012
http://www.papandreou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.