Να εξηγήσω ορισμένα πράγματα. Η επισήμανση, η αντίρρηση στις ακολουθούμενες κυβερνητικές πρακτικές, η διαφορετική εκτίμηση δεδομένων και η αποκάλυψη του κλίματος παρακμής που είχε επικρατήσει τη διετία 2009-2011, με την ενεργή συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αποτελούν ντε και καλά στείρα αντιπολίτευση.
Τουναντίον είναι θεμιτή η κατάθεση όλης της αλήθειας, σε όλα τα επίπεδα, χωρίς να κρύβουμε τίποτα, χωρίς να στρογγυλεύουμε γωνίες, για να μην επαναληφθούν τα ίδια φαινόμενα παρακμής που στοίχισαν ακριβά στη χώρα. Όλα τα θέματα λοιπόν πάνω στο τραπέζι, ανοιχτά και ξεκάθαρα, βοηθούν και δεν αποδυναμώνουν την εθνική προσπάθεια.
Αυτή η πολιτική προσέγγιση, ουδεμία σχέση έχει με αγανακτισμένες πλατείες, ύβρεις, γιαουρτώματα, μούντζες στη βουλή και κραυγές να καεί το μπουρδέλο, ανοίκειες προσωπικές επιθέσεις, διάλυση συγκεντρώσεων και παρελάσεων, αντιπολίτευση διχαστική του στυλ, «η εμείς η αυτοί», εμπρηστικές δηλώσεις για δοσίλογους, προδότες, Τσολάκογλου, Πινοσέτ, πράκτορες διεθνών συμφερόντων.
Με τον τρόπο μας, όσοι στεκόμαστε κριτικά απέναντι στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθούμε να τους καταστήσουμε σαφές, ότι έχοντας πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία, δεν σημαίνει ότι οι άλλοι λαοί που έστειλαν τις κυβερνήσεις τους στο τραπέζι των συζητήσεων μαζί μας, δεν τις έστειλαν με λαϊκή ετυμηγορία. Εκτός κι αν η ελληνική ετυμηγορία υπερέχει των άλλων λαών.
Στην διεθνή πολιτική διαδικασία, οφείλει κανείς, όσο κι αν θεωρεί ότι κουβαλάει ως μέγιστο όπλο διαπραγμάτευσης την νωπή λαϊκή εντολή, να λειτουργεί με νηφαλιότητα, ψυχραιμία και πάνω από όλα με τετράγωνη λογική, λαμβάνοντας υπόψη τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς συσχετισμούς δυνάμεων, τα συμφέροντα που εμπλέκονται και τις συμμαχίες που υπάρχουν. Τα ζωτικά συμφέροντα της χώρας, δεν εξυπηρετούνται ούτε με ευσεβείς πόθους, ούτε με ζαριές και τεχνάσματα, πολλώ δε μάλλον, με μεγαλοστομίες και επίκληση των ευρωπαϊκών αξιών. Υπάρχουν τεράστια διακυβεύματα και η δύναμη της γνώσης σε συνδυασμό με ευελιξία χειρισμών είναι το ζητούμενο για να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα.
Άρα αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι να επιμείνουμε στις απαιτήσεις μας, ζυγίζοντας ανά πάσα στιγμή τις αντιδράσεις και τους κινδύνους που απορρέουν από αυτές. Όταν η χώρα βρίσκεται σε αυτή τη δεινή οικονομική κατάσταση, αλλά κοντά στην έξοδο από τα μνημόνια και τις επιτηρήσεις, είναι μεγάλη αστοχία να επιμένει η κυβέρνηση σε επουσιώδη ζητήματα, όπως τι μορφή θα έχει η νέα Τρόικα, όσο το να διασφαλίσει γρήγορα και αποτελεσματικά τη συνέχιση της χρηματοδότησης της χώρας.
Αυτό είναι κορυφαίο ζήτημα ύπαρξης, μείζονος σημασίας, που αφορά την δυνατότητα μας να συνεχίσουμε, με γενναίες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές σε όλα τα επίπεδα να αλλάξουμε προς το καλύτερο τα πράγματα στον τόπο μας για να μην έχουμε την ανάγκη κανενός στο μέλλον.
Ας το καταλάβουν πάντως στην σημερινή κυβέρνηση. Μόνοι τους δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Χρειάζονται ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις, πανεθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, και έγκριση του από το λαό με δημοψήφισμα. Ας κάνουν τώρα αυτό που αρνήθηκαν στον Παπανδρέου, όταν επειγόντως ζητούσε εθνική συνεννόηση και συναίνεση τις κρίσιμες στιγμές του 2010, αν και αυτοδύναμος πρωθυπουργός.
Είναι τραγικό λάθος να λειτουργήσουν ως μοναδικοί εγγυητές και θεματοφύλακες πάσης αλήθειας και πάσης αρετής. Αν θέλουν να προσφέρουν πραγματικά στη χώρα, οφείλουν να δείξουν στην πράξη ότι εννοούν τα περί συναίνεσης. Διαφορετικά θα χαθεί μια ακόμα ευκαιρία να υπάρξει ενότητα δράσης του λαού μας για γρήγορη υπέρβαση των σημερινών αδιεξόδων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.