Η πίεση αυτή κορυφώθηκε τον περασμένο Οκτώβριο, όταν το ένα μετά το άλλο από τα γνωστά μεγαλοστελέχη κουνούσαν με θράσος το δάχτυλο και ζητούσαν την παραίτηση του Παπανδρέου. Η μια δήλωση διαδεχότανε την άλλη και το δάκρυα που προκαλούσε η κοινωνική ευαισθησία των συγκεκριμένων στελεχών δεν είχαν τελειωμό.
Δεν δίστασαν να λένε- σε προεκλογική περίοδο (Λοβέρδος)- ότι είμαστε υποχρεωμένοι να ψηφίσουμε Σαμαρά, αν εκλεγεί πρώτο κόμμα η ΝΔ (σε ποια χώρα του κόσμου ένα κόμμα λέει εκ των προτέρων τι θα πράξει), έτσι ώστε να αναρωτηθεί, λογικά, ο ψηφοφόρος ,,αν είναι να ψηφίσω Σαμαρά μέσω του ΠΑΣΟΚ γιατί να μην ψηφίσω κατευθείαν τη ΝΔ;,,. Αντί δηλαδή, να αυξήσει τα ποσοτά του για να έχει μεγαλύτερο ρόλο στο σχηματισμό κυβέρνησης, εκ των προτέρων δήλωνε ότι θα στήριζε ενα δεξιό σχηματισμό.
Και τέλος, πολλά από τα μεγαλοστελέχη έβλεπαν τον εαυτό τους στην Κυβέρνηση Σαμαρά και έδιναν μάχες, με ότι αυτό σήμαινε για τον εκλογικό αγώνα που διεξήγαγε το κόμμα τους, το ΠΑΣΟΚ. Είναι άλλη συζήτηση το εάν έπρεπε να συμμετέχουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση και άλλο ότι θα έπρεπε να συμμετέχουν τα συγκεκριμένα.
Μπορεί η σημερινή λύση (κυβέρνηση συνεργασίας) να ήταν η μοναδική ρεαλιστική, τα ερωτήματα όμως που παραμένουν αναπάντητα είναι:
Τελικά τι πέτυχαν τα στελέχη μας αυτά που ξεκίνησαν την ,,επανάσταση,, πέρσι τον Ιούνιο ;
Να ρίξουν τον Παπανδρέου, να διαλύσουν την παράταξη και να φέρουν στην Κυβέρνηση τον Σαμαρά και την ΝΔ.
Δηλαδή, να φέρουν στην κυβέρνηση αυτούς που ,,έβαλαν την φωτιά και όχι αυτούς που με ενδεχόμενα λάθη έδωσαν τιτάνιο αγώνα να την σβήσουν,,.
Για εμάς, ο αγώνας τώρα αρχίζει. Αγώνας για να κατακτήσουμε την Δημοκρατία στο κόμμα και να θέσουμε τέλος στην κυριαρία από όλα αυτά τα στελέχη που με μοναδικό γνώμονα το προσωπικό τους συμφέρον πλήγωσαν και πληγώνουν εκατοντάδες χιλιάδες φίλους της δημοκρατικής παράταξης.
Τώρα ασφαλώς, ΠΑΜΕ-MAZI
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.